Η κόλασ'η είνι ιδώϊα!

        Ρουτάει η Σύρμου τ' Βάγγιου τ' διχατέρα τς.
      - Τί έχ'ς Κουκόνα μ' κι κλαίς; Γίνκει τίπουτα μι τον Τσίμου; Μαλλουσέτι; Χώρτσιτι; Πέμι κι μένα!
      - Όχ'ι κάψου μάνα! Ου Τσίμους μ' αγαπάει κι μι χάλιψι γιά παντρά!
      - Κι γιατί στιναχουριέσι τότι κουρίτσι μ;
      -Γιατί μ' είπι ότι είνι άθιους κάψου μάννα! Ου Τσίμους δεν π'στεύει ότι υπάρχ'ει Θιός, παράδεισους κι κόλασ'η!
      -Κι γιά ταυτό στιναχουριέσι Κουκόνα μ'! Παντρέψτουν ισύ κι θα τουν δείξουμι ιμείς ύστιρα αν υπάρχ'ει κόλασ'η κι παράδεισους!
                                                                                              Ο Ζαλοβίτης.

Μπάμπου κι Αγγουνή.

                                                   H μπάμπου κι η αγγουνή!
   Η Μπάμπου  χαίρουνταν ν' αγγουνή κι κίντσει να τ' λέει παραμύθια!

   Μπάμπου: Ου Δαβίδς κι ου Γουλιάθ μάλλουναν. Τραβάει μια μι τα λάστιχα ου Δαβίδς κι πιτχιέν τουν Γουλιάθ στν κούτκα. Πάρτουν καταή τουν Γουλιάθ, έπισι μέσ' στου πουτάμ'ι!
   Αγγουνή: Πνίχκει Μπάμπου;
   Μπάμπου: Πνίχκει κουρτσούλι μ'! Τουν πήρι ου Θιός, γιά να γέν τρανός ου Δαβίδς!
   Αγγουνή: Τράνιψι ου Δαβίδς Μπάμπου;
   Μπάμπου: Ιιιι! Μόγκι τράνιψι! Βασιλιάς γίνγκει!
   Αγγουνή: Α! Μα Μπάμπου, άμα φράξου κι γώ μιά στν κούτκα τ' αδιρφού μ τ' Σιώμου, θα τρανέψου κι θα γένου Βασίλτσα;
   Μπάμπου: Ούιιιι!.......τι έπαθα η καϋμένη μ'.........
                                                                                                              Ο Ζαλοβίτης