Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Ου Τσίμους στου προυξινειό!

      Μι τούπι πρίν απού μιρικές μέρις ένας φίλους!
Δεν μπόρισι να σκουλάσ' του σκουλειό ου Τσίμους! Τα παράτσι σ'ν' Μπέμτ' τάξ' κι γίνκει Τζιουμπανούλ! Τράνιψ κι ήρθι ου κιρός κι παρουσιάσκει στου Στρατό! Κι ικεί όμους του μυαλό τ' τούχει στα πρόβατα. Κίντσει η ικπαίδιφσ' αλλά ου Τσίμους δεν είχι του μυαλό τ' ικεί κι μιά μέρα τς μίλτσει ου Λουχαγός γιά τν πατρίδα! Στου σκόλασμα ρουτάει τουν Τσίμου:
   -Γιά πές μας Θύμιο,τι σημαίνει Πατρίς;
   -Δε ξέρου κύρ Λουχαγιέ! λέει ου Τσίμους.
   -Ποιός ξέρει να μας πεί; Λέει ου Λουχαγός.
   Σ'κών του χέρ' ένας φαντάρους.
   -Πές μας εσύ Γιώργο! Λέει ου Λουχαγός.
   Κι κινάει' ου Γιώργους!
   -Πατρίς σημαίνει η μάνα μας, ου πατέρας μας, τα χουργιά μας , τα σπίτια μας!
   -Γιά πές μας και εσύ τώρα Θύμιο, τι σημαίνει Πατρίς;
   -Πατρίς σημαίνει κύρ Λουχαγιέ, η μάννα τ' Γιώργου, ου πατέρας τ' Γιώργου, τα χουργιά τ' Γιώργου κι τα σπίτια τ' Γιώργου!
    Πέρασι ου κιρός  απουλύθκει ου Τσίμους κι γύρτσει στου χουργιό κι στα πρόβατα. Πέρασαν κάνα δυό χρόνια κι χάλιβι να παντριφτεί, αλλά που να βρεί νύφ'!
    -Μη τραβάς φρουντίδα! Ισύ θα πάρτς ν' καλύτιρ'! Τούν είπι μιά θειάκου τ' προυξινήτρα!
    Μιτά απού λίγου τουν έκαμι προυξινειό σ' ένα διπλανό χουργιό! Όταν ανταμώθκαν του ζμπιθιριό  στου σπίτ τς νύφς να συζητήσν γιά ν' προίκα, η θειάκου έβαλι τουν Τσίμου να κάτσ δίπλα στ' νύφ' κι να ν' πιάσ' κουβέντα. Έκατσι κι αυτή δίπλα στουν Τσίμου γιά να τουν ουρμνέβ!
    Είχι πιράσ' μάλλ' ώρα κι ου Τσίμους δεν έκρινι,  στέκουνταν ντιπ Μούτους! Τουν αμπώχν η θειάκου κι τουν λέει σιγανά!
    -Α! Ρα, τι δε τν κρέντς; Πέτην τίπουτα!
    Τότι παίρν' απανουτιότ' ου Τσίμους κι τ' ρουτάει!
    -Του τρώς του τυρί;
    -'Ο'χι! Λέει η νύφ'!
    Δεν έκρινι άλλου ου Τσίμους. Μιτά απού λίγου τουν αμπώχν πάλι η θειάκου κι τουν λέει πάλι!
    -Κρίντην πάλι!
    Κι τν ξαναρουτάει ου Τσίμους!
    -Ου αδιρφός σ' του τρώει;
    -Δεν έχου αδιρφό λέει η νύφ'!
    Μούτους πάλι ου Τσίμους γιά κάμπουσ' ώρα! Αναγκάσκει πάλι η θειάκου να τουν ζγκνείς κι να τουν πεί να τν κρίν' πάλι! Κι ρουτάει πάλι ου Τσίμους!
    -Άμα είχις αδιρφό θα τότρουγει του τυρί;;;;

                                                                                       Ο Ζαλοβίτης!

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018

Χαμπέρια στουν κατώφλιου!

     Τα παλιά τα χρόνια που στα σπίτια δεν είχαν τηλεοράσεις κι ράδια κι τα χαμπέρια στα χουριά μαθαίνουνταν  απ' τς μπάμπις που μαζώνουνταν σι κάθι μαχαλά σ' ένα κατώφλιου, απ' 'οπου  δεν κουτούσις να πιράσς απ' ικεί γιατί σι τηρούσαν απ' ν' κουρφή μέχρι τα νύχια!
    ΄Ενα δειλνό φάνγκει να πιρνάει μιά αφράτ' μουντέρνα μ'κρή μι ένα μίνι κι ψηλουτάκουνα, π' ιδώ πατούσι κι ικεί βρίσκουνταν.
     Τ' γλέπ' η Σύρμου κι δεν χάν' ν΄ιφκιρία να κουτσουμπουλέψ'.
    - Ποιά είνι αυτή μα γναίκις; Κι απαντάει μαναχή τς. Π'τάνα μι φαίνιτι!
     Αψιώνιτι ένα κι ένα η Λένου κι τ' λέει:
    -Ποιά λές Π'τάνα μα Σύρμου, ν' ανηψιά μ; Πού ν' ξέρτς ισύ μα; Δεν αντρέπισι λίγου;
    Κι η Σύρμου γιά να τ'  αμπαλώσ'ει:
    -Εέ μα κάψου Λένου!! Δεν ξέρου καντίπουτα,αλλά έτσ' ντιούμαν κι χαζουφέρνουμαν κι γώ στα νιάτα μ!
                                                                                             
                                                                                                            Ο Ζαλοβίτης!

Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2018

Στουν Ουφθαλμίατρου!

        Ου μπάρμπα Στέργιους άρχισι πάλι να μη γλέπ' καλά κι ας είχι χουντρά ματουγυάλια. Κι έτσ' πήρι ν' απόφασ' να πάρ του Λιουφουρείου ταχιά τ' χαραή κι να παέν στουν ουφθαλμίατρου στου Γριβινό γιά να τουν τηρήσ' κι να τουν αλλάξ' τα ματουγυάλια, θάρρουμ κι γλέπ καλύτιρα.
       Έτσ' κι γίνκει κι ου μπάρμπα Στέργιους έφτασι όξου απ' του Ιατρείου να χ'πάει τ' θύρα. Τουν ανοίγ'ν, ρουκώνιτι μέσα κι τουν βάζ'ν να κάτσ' στου Σαλουνάκ'ι μέχρι να ρθεί η θ'κιά τ' η αράδα γιά ιξέτασ'η.
      Απέναντι στου ντ'βάρ όπους κάθουνταν ου μπάρμπα Στέργιους ήταν ένας τρανός καθρέφτς κι όπους έγλειπε θαμπά, δεν κατάλαβε ότι έγλειπε  τουν ιαυτό τ' ικεί. Θάρσει ότι ήταν άλλους Πιλάτ'ς γιά ιξέτασ'η, κι κίντσει ν κουβέντα:
     -Τι!! Ρα! Κι σύ γιά γυαλιά ήρθεις;
     Φυσικά κι δεν παίρν' απάντησ'η. Κι ρουτάει πάλι:
     -Σι σένα κρένου ρα! Κι σύ γιά γυαλιά είσι;
     Πάλι δεν απουλουέτι καγκάνας. Ουπότι ου μπάρμπα Στέργιους που δεν κατάλαβει τόσην ώρα ότι έκρινι στουν ιαυτό τ' απουλουέτι μόναχους;
     - Άμ ισύ ρα Σκουντέ!! Δεν είσι μόγκι γιά γυαλιά, είσι κι γι' ακουστικά!!!

                                                                                                               Ο Ζαλοβίτης.

Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Τοπική Λαογραφία.

Τοπική Λαογραφία. Κάντε αριστερό "Κλίκ" επάνω στο τίτλο γιά να μεταφερθείτε στο Ιστολόγιο του Χωριού μου όπου έχετε την δυνατότητα να διαβάσετε διάφορα "Μασλάτια και άλλα" που είναι γραμμένα σε Ζαλοβίτικο ιδίωμα.
Ο Ζαλοβίτης.

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Του κατούρ'μα!

       Δικαϊτία του 70 σι χουργιό κουντά στου Γριβινό. Γιαγιά φρουντίζ' τουν πιντάχρουνου αγγουνό γιατί οι γουνείδις τ' λείπ'ν στ' Γιρμανία. Βράδ' κι ου Αγγουνός απουσταμένους απ' του πιχνίδ' κι του κουσιό όλ'μέρα κουντέβ' να τουν πάρ' ου ύπνους ικεί π' κάθιτι στου ντιβάν.
       Κι κινάει η Γιαγιά ν κουβέντα όλου γλύκα σν αρχή:
      Γιαγιά: -Άϊντι πιδούλι μ'σύρι κατούρα κι να σι πααίνου να πλαϊάσς!!
      Αγγουνός: -Δε κατουριούμι,γιαγιά!
      Γιαγιά: -Άϊντι Ντάσιου μ' σύρι γιά να μη κατουρήσς στου κριββάτ,πάλι!
      Αγγουνός: -Δε κατουριούμι σι λέου μα!
      Γιαγιά: -Σιούκου Λιβιντούλι μ' να σι πάου στου μπαλκόν' να φτιάσς γιουφύρ απού ψ'λά!
      Αγγουνός: -Άμα άφκημι σι λέου δεν κατουριούμι, δε καταλαβαίντς. Νυστάζου,άφκημι!
      Γιαγιά: - Σιούκου Σκλί να κατουρήσς,θα μι φκιάσς κάνα "Βιρό" πάλι τ' νύχτα στου κριββάτ"!!!!!
                                                                                               
                                                                                                                                                                                                                                Ο Ζαλοβίτης.

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

Ου Γιάντς ου μπαλαδόρους.

       Όταν ου Γιάντς έπιζι μπάλα στου χουργιό τ' τουν έβαναν αμυντικό γιατί ήταν πουλύ σκληρός, κλαδιφτήρ σκέτου. Όταν έφκιανι  κατιβασιά  η άλλ' ουμάδα κι έρχουνταν ου αντίπαλους ιπιθιτικός μι τ' μπάλα κατά τ' θκιάτς ν' ιστία, ου Γιάντς φώναζει στουν συμπαίχτ' που μάρκαρι δίπλα τ.
      -Μ'χάάάάλ..άστουουουν!
      Του τάκλιν φυσικά γένουνταν πάντα στα πουδάρια τ' αντίπαλου ιπιθιτικού κι ό'χι στ' μπάλα. Κι πάντα ακουλουθούσι η ατάκα τ' Γιάνν':
   -Μ'χάάάλ μάστουουουν!
                                                                                                                              Ο Ζαλοβίτης