Ου Κώτσιους τς Αγουρίτσας!!

        Στου καφινείου σι ένα χουριό στου Γριβινό πού είνι τίγκα απού κόζμου, ου  Νάσιους ου Καφιτζής γνουστός πλακατζής σ'κών' του τηλέφουνου που χ'πάει, κι κινάει τν κουβέντα:        - Ναί...έλα...πως είσι; (Κι όσου πάει δυναμών' τ΄φουνή τ΄).
   - Όλα καλά ικεί; Καλά ε;...ουραία!!(Χαμπλών΄κι τν φουνή τς τηληόρασης)
  - Ουραία ...ναί...κι μείς ιδώ καλά είμιστι.. όπους τα ξέρτς ('Ολ' άρχισαν να δείχν΄ινδιαφέρουν γιά του τηληφών'μα).
   Γυρνάει κι κατ' τουν κόζμου κι λέει:
   -Σουπάτι ρα πιδιά λίγου,μη λαβίζτι ν' ακούσου τι μι λέι ου Χριστιανός! Κι συνιχίζ πάλι στου τηλέφουνου!
   -Ναί...Τι να αλλάξ΄μουρέ; Τα ίδια...ναί ..ναί, ιδώ είνι κι ου Βασίλτς...τς Μυγδάλους! (Σταματούν όλα τα τραπέζια τ΄Μπιρίμπα κι αφουσιώνουντι στου τηληφώνμα  τ΄Καφιτζή).
   -Κι ου Γιάντς τς Τσιουβούλας ιδώ είνι κι ου Μέλτις τς Σταμούλους κι ου Μκόλας τς Θουδώρας...ναί κι αυτός ιδώ είνι! (Αρχίζν να τηριούντι γιά του ποιός λείπ')
   -Κι ου Μήτσιους τς Τζιέπους ιδώ είνι...ναί...(Αρχίζν να φτιάν νουήματα ου ένας μι τουν άλλουν γιά του ποιός είνι;)
   -Ναί θα τα πώ τα χιρητήματα σι ολνούς,μη σκανιάζ! (Τς εχ'ει κουπεί ολνούς η ανάσα)...Κι σύ καλά να πιρνάς...ναί...ναί..(Αγουνία στου κατακόρυφου)...Θα τα πούμι κι άλλ' βουλά!!!
   Κι κλείν' του τηλέφουνου ου Νάσιους.
   Μι μιά φουνή όλ' μαζί:
 - Ποιός ήταν ρα Νάσιουουου;;;;;
 - Ου Κώτσιους τς Αγουρίτσας!!!(Δέκα χρόνια πιθαμένους) Κι σαs στέλν ολνούς χιριτήματα!!!



                                                                                        Ο Ζαλοβίτης.