Του Τσιαϊρό>

    Δικαϊτία του ιξήντα σ΄ένα χουριό στου Γριβινό ου δάσκαλους μαθαίν' τα ρήματα στα πιδιά στου σκουλειό. Κι αφού λέει κανα δυό παραδείγματα, Πηδώ,γιλώ ,χτυπώ, καταλήγ'ει στουν κανόνα ότι: <Ρήματα είναι οι λέξεις που μας δείχνουν ότι κάτι κάνουμε και τελειώνουν σε ω>. Μιτά απ΄τουν κανόνα ρουτάει ου δάσκαλους.
  -Ποιό παιδί θα μας πεί ένα ρήμα;
   Όλα τα πιδιά σ'κώνουν του χέρ' φουνάζουντας:
  -Ιγώώώ..κύριι!!!
  - Γιά πες μας εσύ Αλεξάνδρα ένα ρήμα! Λέι ου Δάσκαλους.
  -Τσιαϊρό Δάσκαλι! Απαντάει η Λιξάντρου.
  - Μ' αυτό δεν είναι ρήμα Αλεξάντρα λέει ου Δάσκαλους.
  -Πως δεν είνι Δάσκαλι; Αφού φκιάνουμι τσιάϊ κι τιλειών' σι ω! Απαντάει η Λιξάντρου!
                                                                                                                    Ο Ζαλοβίτης.