Η κόλασ'η είνι ιδώϊα!

        Ρουτάει η Σύρμου τ' Βάγγιου τ' διχατέρα τς.
      - Τί έχ'ς Κουκόνα μ' κι κλαίς; Γίνκει τίπουτα μι τον Τσίμου; Μαλλουσέτι; Χώρτσιτι; Πέμι κι μένα!
      - Όχ'ι κάψου μάνα! Ου Τσίμους μ' αγαπάει κι μι χάλιψι γιά παντρά!
      - Κι γιατί στιναχουριέσι τότι κουρίτσι μ;
      -Γιατί μ' είπι ότι είνι άθιους κάψου μάννα! Ου Τσίμους δεν π'στεύει ότι υπάρχ'ει Θιός, παράδεισους κι κόλασ'η!
      -Κι γιά ταυτό στιναχουριέσι Κουκόνα μ'! Παντρέψτουν ισύ κι θα τουν δείξουμι ιμείς ύστιρα αν υπάρχ'ει κόλασ'η κι παράδεισους!
                                                                                              Ο Ζαλοβίτης.