Γαμπρός κι πιθιρός.

    Σ΄ένα χουριό κουντά στου Γριβινό,κίντσαν Γαμπρός κι Πιθιρός να πάν' να μάσν κουκόσιις
 (Καρύδια).Ου Γαμπρός σαν πιό νέους ανέβκει ψ'λά σν καρυά,ινώ ου Πιθιρός μάζουνι απού πχάτ.Όσου πιρνούσι η ώρα όμους τόσου πιό ψ'λά ανέβινι ου Γαμπρός. Γλέπουντας ου πιθιρός τουν Γαμπρό να ' ανιβαίν' ψ'λότιρα,άρχισι να φουβάτι μη φουσκώσ' κάτ' κι τσακίσ' κάνα πουδάρ,κι κίντσει να τουν φουνάζ'
    -Κατέβα απού κει σι λέου,θα πέσ',κι θα μι βάλτς σι κάνα μπιλιά,ρα Διάτανι!!!
    -Μη φουβάσι πατέρα,δεν πέφτου!!!
    -Κατέβα που να σι πάρ' ου Διάουλους ρα βλουημένου!!!
    -Μη φουβάσι σι λέου,δεν έχου ανάγκ'η είμι Λαφρύς!!!
    -Α!!!Ρα σι κατάλαβα ιγώ που είσι Λαφρύς,αλλά τι να κάμου που τς έχου πέντι!!!
                                                                               Ο Ζαλοβίτης