Στουν Ουφθαλμίατρου!

        Ου μπάρμπα Στέργιους άρχισι πάλι να μη γλέπ' καλά κι ας είχι χουντρά ματουγυάλια. Κι έτσ' πήρι ν' απόφασ' να πάρ του Λιουφουρείου ταχιά τ' χαραή κι να παέν στουν ουφθαλμίατρου στου Γριβινό γιά να τουν τηρήσ' κι να τουν αλλάξ' τα ματουγυάλια, θάρρουμ κι γλέπ καλύτιρα.
       Έτσ' κι γίνκει κι ου μπάρμπα Στέργιους έφτασι όξου απ' του Ιατρείου να χ'πάει τ' θύρα. Τουν ανοίγ'ν, ρουκώνιτι μέσα κι τουν βάζ'ν να κάτσ' στου Σαλουνάκ'ι μέχρι να ρθεί η θ'κιά τ' η αράδα γιά ιξέτασ'η.
      Απέναντι στου ντ'βάρ όπους κάθουνταν ου μπάρμπα Στέργιους ήταν ένας τρανός καθρέφτς κι όπους έγλειπε θαμπά, δεν κατάλαβε ότι έγλειπε  τουν ιαυτό τ' ικεί. Θάρσει ότι ήταν άλλους Πιλάτ'ς γιά ιξέτασ'η, κι κίντσει ν κουβέντα:
     -Τι!! Ρα! Κι σύ γιά γυαλιά ήρθεις;
     Φυσικά κι δεν παίρν' απάντησ'η. Κι ρουτάει πάλι:
     -Σι σένα κρένου ρα! Κι σύ γιά γυαλιά είσι;
     Πάλι δεν απουλουέτι καγκάνας. Ουπότι ου μπάρμπα Στέργιους που δεν κατάλαβει τόσην ώρα ότι έκρινι στουν ιαυτό τ' απουλουέτι μόναχους;
     - Άμ ισύ ρα Σκουντέ!! Δεν είσι μόγκι γιά γυαλιά, είσι κι γι' ακουστικά!!!

                                                                                                               Ο Ζαλοβίτης.