Ου Προυκτός.

      Ου έρμους ου μπάρμπα Σιώμους άρχισι  να έχ'ει πουνίδια στν κλοιά κι διπλώνουνταν στα δυό! Ζέστανι κάνα δυό φουρές κιραμύδα η Σιώμινα κι τν έβανι απάν στ' κλοιά τ' Σιώμου γιά να πιράσν τα πουνίδια αλλά καντίπουτα δε γένουνταν!

     -Να πάς στουν γιατρό στν Κουζιάν' θάρρουμ σι δίν' κάνα ιλιάτσ κι σι πιράσ' του σφαϊό κι σταματήσν κι τα πουνίδια Σιώμου! Τουν λέει η γναίκα τ'.

    -Να ξιπατώνουνταν γιά πουνίδια του διαόλ', μι ψόφσαν δυό μέρις τώρα κι δε λέν να σταματήσν! Θα πάου ταχιά, δεν αντέχου άλλου!

    Χαραή χαραή πήρι του λιωφουρίου κι έφτασι στν Κουζιάν' κι τράβξει ίσια στου Ιατρείου! Χτυπάει του κουδούν'ι κι ρουκώνιτι μέσα! Τουν έβαλαν μέσα στου ιξιταστήριου κι κίντσει να τουν ιξιτάζ ένας γιατρός που μιλούσι μόγκι καθαρεύουσα! Σκόλασι ν' ιξέτασ' ου γιατρός κι τουν λέει!

    -Θα μεταβείτε εις το Φαρμακείον όπου θα δείξετε την συνταγήν μου και ο Φαρμακοποιός θα σας δώσει ένα κυτίον με υπόθετα! Κάθε  12 ώρες εισάγετε ένα υπόθετο εις τον πρωκτόν σας, εως ότου τελειώσουν άπαντα!

    -Μάλιστα γιατρέ ! Λέι ου Σιώμους κι έφυγι μη ρουτώντας τουν Γιατρό τι είνι αυτός ου προυκτός, γιατί δεν ήθιλνι να τουν πιράσ' για αγράμματου!

     Έφτασι στου χουριό κι κίντσαν μι τ' Σιώμινα να ψάχν' να βρούν τουν προυκτό γιά να ρουκώσν του υπόθιτου! Έψαξαν όλου του σπίτ' κι όλου του χουργιό, ρώτσαν κι τσ χουργιανοί αλλά καγκάνας δεν ήξιρνι τουν προυκτό!

    -Να πάρτς τηλέφουνου τουν γιατρό κι να τουν ρουτήσς, να σι πεί! Λέει η Σιώμινα!

     Παέν στου Μπακάλκου που είχι τηλέφουνου στου χουργιό κι παίρν' τηλέφουνου ου Σιώμους.

    -Γιατρέ δεν άκ'σα καλά ιπρουχτέ που ήμαν ικεί! Πού είνι αυτός ου προυκτός;

    -Πρωκτός είναι η κατάληξις του απευθυσμένου! Τουν απαντάει ου γιατρός κι τουν κλείν' του τηλέφουνου.

     Αντραλιάσκει ου Σιώμους! Δεν ήξιρνι του πρώτου τουν έβαλι κι δεύτιρου ου γιατρός! Ξαναπαίρν' τηλέφουνου  κι τουν ρουτάει πάλι.

    -Γιατρέ τι είναι αυτό το απευθυζμένου;

   -Τι άλλο να ειπώ διά να το εμπεδώσετε; Να το εισάγετε εις την έδρα σας!

    Παέν σπίτ' κι πήραν του υπόθιτου κι κίντσαν  να του βαρέν' απάν στου τραπέζ' κι στου πάτουμα καταή αλλά καντίπουτα δε γένουνταν τα πουνίδια δεν έφυβγαν!

   -Ξαναπάρτουν τηλέφουνου , μην αντρέπισι! Λέει πάλι η Σιώμινα!

  -Θα μι χουϊάξ μα Σιώμινα κι  θα μι βρίσ'ει! Λέει ου Σιώμους

  -Βρε ξαναπάρτουν π' σι λέου! Πώς θα φύγν τα πουνίδια;

   Τουν ξαναπαίρν' τηλέφουνου  κι μιτά απού λίγου γυρνάει στου σπίτ'!

  -Τι γίνγκει, τι σ' είπι ου γιατρός; Ρουτάει η Σιώμινα!

  -Δε σ' είπα ιγώ ότι θα μι βρίσ'ει! Μ' είπι να του βάλου στουν κ@λου μ'!

                                                          Ο Ζαλοβίτης