Oυ Κουλούσιους ου Τζιουμπάνους.

    Σ' ένα ορεινό χουριό στου Γριβινό που είχαν γίδια ένας από τους τζιουμπάνους του χουριού ήταν ου Κουλούσιους. Λιβέντς κι Γλιντζιές, μα πλιότιρου απ' όλα Πουλυφαγάς. Έκαμι τ' σύμβασ' μι τς χουριανούς. Τα γίδια θα τα πάϊνι κάθι νοικουκύρτς τ' χαραή στς 7,30 απάν στ' ράχ'η κι θα τάπιρνι πίσου πάλι απ' ικεί κατά του ηλιουβασίλιμα·αν κι τα πλιότιρα ήξιρναν τ'στράτα γιά του σπίτ' κι πάϊναν μαναχά τα. Γιά κάθι σφαχτό που βουσκούσει η οικουγένεια θα πλέρουνι κάποιους τινικέδις σ'τάρ' .Ιπίσης κάθι οικουγένεια που έρχουνταν η αράδα τς γιά κάθι σφαχτό θα τρουβάδιαζει κι θα φίλιβει μιά μέρα τουν Κουλούσιου. Δηλαδή θα πιρνούσι του προυΐ απ' του σπίτ' κι θα έπιρνι ένα τρουβά γιουμάτου φαγουλάτα, ψουμί, τυρί, ιλιές, παστό κριάς, τσιγαρίδις όταν ήταν ου κιρός τους κι ότ' ήθιλνι να βάλλ' μέσα στουν τρουβά ου κάθι νοικουκύρτς.
    Κι του βράδ' αφού σφαχτά κι άνθρουποι μαζώνουνταν στα σπίτια ου Κουλούσιους παρουσιάζουνταν στου σπίτ' που τουν είχι τρουβαδιασ' τ' χαραή γιά του βραδυνό φίλεμα όπους ήταν ου όρους του συμβουλαίου. Κάθι οικουγένεια που  φίλιβι του βράδ' τουν Τζιουμπάνου τηρούσι να έχ'ει του καλύτιρου φαΐ. Κι ιπειδή τα χρόνια ικείνα καλό φαΐ σήμινι φασουλάδα, ου Κουλούσιους κάθι βράδ' έτρουγι φασούλια κι είχι φαρδύν τ' αντιρό τ'.
    Ένα βράδ' λέϊτι ότι πήγι σ'ένα σπίτ' για του συμβατικό φίλεμα όπου έφαϊ του πρώτου πιάτου κι ιπειδή ήταν γνουστό ότι δεν χόρτασι η γκουκυρά χουρίς καν να τουν ρουτήσ' τουν ξαναγιόμσι του πιάτου μι φασούλια. Αυτός όμους δεν άργησι να σκουλάσ' κι του δεύτιρου πιάτου·τότι η Γκουκυρά που τηρούσι μιά τουν άντρα τς κι μιά τουν Κουλούσιου, ρώτσι δειλά-δειλά:
   -Θέλτς κι άλλου Κουλούσιου;
   Κι κείνους φυσικά δέχκει κι η Γκουκυρά ξαναγιόμσει γιά τρίτ' φουρά του πιάτου μι φασούλια κι μόλις πήγι κι έκατσι στου τραπέζ' δίπλα στουν  άντρας τς κι κείνους  έσκυψι κι τν είπι κρυφά στ' αφτί γιά να μην ακούσ' ου Κουλούσιους.
   -Δώστουν μα μιά κανάτα νιρό να πιεί να σκάσ', δε γλέπς μας έφαϊ ούλα τα φασούλια!!
   Ου Κουλούσιους όμως άκσει κι δεν έκρινι ντίπ. Κι όταν μιτά σκόλασι κι του τρίτου πιάτου η Γκουκυρά πρόσχαρ'-πρόσχαρ'
 τουν έκαμι τν πρότασ'.
   -Κουλούσιου! Θέλτς νιρό;
   Κι ικείνους κρυφουγιλώντας ν' είπι:
   -Φέρι μα Στιργιανή κι μιά κανάτα νιρό να πιώ!!
   Σκώθκει ικείν' απ' του τραπέζ' κι τουν γιόμσει απ' τ' στάμνα που ήταν στη γουνία μιά κανάτα νιρό .Ου Κουλούσιους πήρι τν κανάτα τ΄σιούκουσι ψ'λά κι ήπιει του νιρό μι μιάς, ρέφτκει κι κάνα δυό φουρές κι αφού έκ αμι κάνα δυό φουρές ά ά.ά ά α ά ά ά !!!!Ά ά ά ά ά ά ά!!! Είπι;
   -Α!! Μά Στιργιανή! Δεν μι ξαναγιουμίζς του πιάτου; Θαρώ ότι του νιρό μι ξέπλυνι τ' άντιρου!!Αφήνουντας τ' αντρόϊνου ουδιέτς. Αυτός ήταν ου Κουλούσιους.
                                                                                               Ο Ζαλοβίτης.

Η θειάκου Λιξάντρου κι τα κάστανα.

   Σι κάποιου ουρεινό χουριό στου Γριβινό έφτασι κάποιους πλανόδιους που πλούσι κάστανα κι έκαμι τουν γύρου του χουριού διαλαλώντας την πραμάτεια τ'.
   -Κάσσσστανα,Κάσσσστανα ιδώ τα καλά κάσσσστανα!!!
   Τουν άκσει κι η θειάκου η Λιξάντρου που τν άριζαν τα κάστανα κι πιτάχκει όξου στου δρόμου να ψνίς.
   -Α! Ρά Ζ'μπανιώτ'!! Πόσου τα πλας τα κάστανα!!
   -Μιά ουκά Καλαμπούκ'ι,δυό ουκάδις κάστανα θειάκου μ'!!
   Κι ικείν' αφού τουν τήρσει καχύπουπτα απού παν μέχρι κάτ' κι ώσπου να σκιφτεί αν τ' συμφέρ' ή πάεινι να τ'γιλάσ' ου καστανάς,αποφάσισι κι τουν είπι:
   -Μωρ' τι μας λες!! Έτσ' σ' αρέζ; Άμα θέλτς δυό ουκάδις καλαμπούκ'ι, μιά ουκά κάστανα!!
   Κι τα ψούντσι η Θειάκου η Λιξάντρου που απόμκει ιφχαριστημέν' γιατί τουν κουρϊιδιψι τουν Ζιουμπανιώτ'·έτσ' νόμζει.
                                                                     Ο Ζαλοβίτης

Του σαραϊλί.

    Κόντιβαν Χριστούϊννα κι τουν μπάρμπα Χρήστου τουν τρώγουνταν γλυκό. Που να βρεί όμους γλυκό ου Έρμους στου χουριό τ.  Μόγκι κάθι Πασκαλιά κι Χριστούϊννα έτρουγι απ' αυτά που έφκιανι η Κουσταντούλου η γναίκα τ'.
  -Άϊντι μα Κουσταντούλου! Δε θα μας φκιάσς σαραϊλί φέτου;
  -Θα σας φκιάσου ρα! Πως δε θα σας φκιάσου! Όπους κάθι χρόνου έτσ κι φέτου κι μιά κι του δουκήθκεις σύρι στου μαγαζί κι φέρει τα υλικά.
   Τουν δίν' ένα χαρτί που είχει γραμμένα τα υλικά η Κουσταντούλου κι κίντσει ου Μπάρμπα Χρήστους να ψνείς τα υλικά γιά του γλυκό. Αφού τάφιρι στου σπίτ, κίντσει  η Κουσταντούλου κι τόφκιασι του σαραϊλί.
   Παραμουνή Χριστουγέννουν κάθουντι στου τραπέζ για φαΐ κι ου Μπάρμπα Χρήστους του μυαλό τ' τούχει στου γλυκό. Είπαν τς ιφχιές, έφαγαν του φαΐ, ήπχιαν κι του κρασί κι έφτασι  η ώρα γιά του γλυκό. Ιδώ ου Μπάρμπα Χρήστους σκουλαζμό δεν είχι.
  - Εέέ...! Βρέ Χρήστου άφκει κι κάνα κουμάτ για ταχιά που θα ρθούν οι φίλοι σ' να τς κιράσουμι κι αφνούς! Έτσ' που κάμς δε θα απουμείν καντίπουτα κι θ' αντρουπιαστούμι!!
   Σταμάτσει ου Μπάρμπα Χρήστους να τρώει κι η Κουσταντούλου παίρ' του γλυκό που απόμκει κι του παέν στουν ουντά που είχι πιό κρυότ γιά να μη χαλάσ'. Τα μισάνυχτα όταν πλάϊασαν όλ'οι  σκώνιτει ου Μπαρμπαχρήστους που δεν του είχι χουρτάσ' κι παέν στουν ουντά να φάει λίγου ακόμα. Λίγου ακόμα, άϊντι λίγου ακόμα του σκαπέτσι όλου του Σαραϊλί, χλιάρσι κι του σιουρόπ κι πήγι κι ρουκόθκει πάλι κάτ' απ' τ' βιλέντζα γιά ύπνου.
    Τ' χαραή σκώθκει η Κουσταντούλου κι τιργιάσκει γιά ν' ακκλησιά. Φώναξει  κι τουν Χρήστου να σιουκθεί αλλά πού ου Μπαρμπαχρήστους. Είχαν κινήσ' κάτ' πουνίδια σν κλοιά κι δεν είχει ντίπ όριξ να σιουκθεί απ΄του κριββάτ.
   - Σύρι μόναχ'η μα Κουσταντούλου, μι πουνάει λίγου η κλοιά κι δε θα ρθώ τώραϊα·άμα μι πιράσν τα πουνίδια θα ν'τθώ κι θα ρθώ κι γώ!
   Ύστιρα απού κάνα δυό ώρις που γύρτσει απ' ν' ακκλησιά η Κουσταντούλου ακούει τουν Μπάρμπα Χρήστου να σκούζ.
  - Α ρα τι έπαθις κι σκούζς;
  - Ωχ! Μι πουνάει η κλοιά! Έχου σφαϊό!
  Γλέπ κι του ταψί άδειου η Κουσταντούλου στουν ουντά κι τουν βάν τς φουνές.
  -Α ρα Ουρζούζκι μι τουν Ουρσούζκους, τόφαεις όλου;
  Δεν έκρινι ντιπ ου Μπάρμπαχρήστους. Μόγκι φώναζι << Λέλι...λέλι μι πουνάει η κλοιά>>.
  Παίρν' μιά τρανή κιραμίδα η Κουσταντούλου κι τ' βάν απάν στ' σόμπα. Τν πύρουσι καλά κι τουν έβαλι να κάθιτι ουπάν μέχρι να γιερέψ'.
  Τα Μπρατίμια ανησύχσαν που δεν τουν είδαν σν' ακκλησιά, γιόρταζι κιόλας κι είπαν:
   -Μώρα! Αυτός ήταν μιά χαρά ιχτέ, γιατί δεν φάνκει σν ακκλησιά σήμιρα;
  Παέν στου σπίτ να τουν ειδούν κι ρουτούν τ' Κουσταντούλου που τ'βρήκαν σν ιξώπουρτα:
   -Πού είνι μα Κουσταντούλου ου Χρήστους;
   -Σύρτι,σύρτι μέσα να τουν δείτι τουν έβαλα απάν σν κιραμίδα κι κάθιτι.
  Παέν μέσα κι γλέπν τουν Χρήστου απάν σν κιραμίδα.
  -Τι είνι ρα Χρήστου; Τι έπαθις;
  -Σουπάτι ! Σουπάτι, πήγα κρυφά ιψέ στουν ουντά κι τόφαγα όλου του σαραϊλί. Κι τώρα μ'έβαλι να κάθουμι απάν σν κιραμίδα γιά να μι πιράσν τα πουνίδια!
                                             
                                                                           Ο Ζαλοβίτης

2ου γράμμα στουν Προυθυπουργό,απ' τουν Τσίμου τς Μιγδάλους.

      Αξηότιμι κ.Προυθιπουργιέ,απού ιγία είμιστι πουλί καλά ικ ταφτό ιπιθημούμι  για τη σένα κι γιά τ' φαμπλιά σ'. Ισθάνουμι ν' ανάγκ'ι να σι γράψου αυτίνια ν'ιπιστουλή γιά να σι ικθέσου τα τιλιφτέα γιγουνότα που γένουντι στου χουριό κι στου σπίτι μ'.
      Κατ' αρχίν να κινίσου απ' του Δηκαστίριου που ίχαμι στου Γριβινό μι τουν Μπράτμου ιπιδή εδισάμι τουν Δασικό σν αγρουγκουρτσιά  του Μάρτ', κι να σιπώ ότι αναβλήθκι.Τζιάμπα κατέβκαμι στου Γριβινό κι τζιάμπα έβαλα ασπιρίν' στουν νουφαλό γιά να μη μι πιάσ' αντράλα απ΄τ΄αμάξ.
      Αντών ιδό στου χουριό τα πράγματα δεν παέν ντίπ καλά·όλ' απόμκαμι απού παράδις κι δεν ξέρου πως θα ξιχ'ιμάσουμι φέτου; Τι κριάς θα βάλουμι τα χριστούϊνα στουν ταβά; Τι φουρέματα θα βάλουμι γιά να πάμι σν ακλησιά; Γουρούν'  δεν ταΐζ καγκάνας στου χουριό για σφάξμου ιπειδή τα θρουφήματα είνι ακριβά.
      Κι αρνίτια δεν έχουμι ντιπ,τασφαξάμι όλα γιατί απόμκαμι απού καλαμπούκ'ι κι δέν συμφέρ να βάλουμι κλουσαριές. Ένας τιλιφτέους κόκουτας είνι στου χουριό κι τουν έχ'ει ου Μχάλτς που δούλιβι στουν  ΟΥΤΕ κι τώρα πέρ καλή σίνταξ. Ιμείς του ΟΥΓΑ δεν έχουμι χαΐρ. Αλλά κι ου Μχάλτς είπι θα τουν βάλ στουν ταβά μι πατάτις τα χριστούϊνα. Κι του ιρώτμα είνι τι θα κάμουμι πρόϊδρι τότι πως θα ξυπνούμι ιδό στου χουριό τ' χαραή χουρίς Κουκουτσέλα να λαλάει; Όλου του χουριό είνι σ'αδιέξουδου για του πώς θα σκώνιτι τ' χαραή.
      Κι να πάρουμι τα πράγματα μι ν' αράδα. Κι κινώ πρώτα απ' του χουριό: Ιδώ σώθκαν οι παράδις απ' ολνούς·μας ζακάτσι αυτός ου Εμφιάς που εβαλέτι μι τουν Βαγγέλ,έχ' πουλές ασάφιις Πρόϊδρι. Η ψιχουλουγία στου χουριό δεν είνι ντίπ καλί. Να τουν καταργήστι πρόϊδρι. Μας εστιλέτι ενα σουρό χαρτιά κι δεν μπουρούμι να βγάλουμι άκρα. Τί γένιτι τιλικά πληρώνουμι τα μπαΐρια,τα κηπάδια,τα κουτέτσια,τς αχιρώνις,τς καλίβις,κι τς χαλέδις πόχουμι όξου απ' του σπίτια,κι πόσου; Όλ' ρουτούν ιμένα κι ιγώ δεν ξέρου τι να τς πώ. Μόγκι τσ είπα ότι ου Αντώντς μι τουν Βαγγέλ μας έβαλαν στου μνημόνιου γιά να γίνουμι γκουκυρέ. Κι μι κατηγουρούν απού παν·μι λέν ότι έχου ιφθίνις ιπειδή τς ίπα ολνούς να ψηφίσν Ν.Διμουκρατία. Μας είπις λέν <<ότι μι τουν Αντών θα μιουθί η ανιργία κι αυτή αυγατίσκι,ότι θα ανιβούν ι μισθί κι αυτοί τσιουγκέφκαν>>. Πάντους πρόϊδρι ι πλιότιρ ιδώ άρχισαν να παέν μι τουν Αλέξ (π' να φάει του κιουφάλ τ' να φάει) που είπι ότι θα αυγατίσ τς μισθί.            Ιγώ τς λέου ότι ου Αλέξ είνι χνούδαλους δεν νουγάει πουλί κι δεν τα ξέρ καλά τα ικουνουμικά.Ιπρουχτέ ήταν μαζουμέν' όλ οι κουκουέδις σ' ν' άκρα σν πλατεία κι έκριναν πάλι χαμηλόφουνα. Αυτοί μαζώνουντι κι λαβίζν αράδα μαναχοί τς. Ιχτέ σαν να άκσα ότι άμα δεν βιλτιουθεί η κατάστασ' θα φκιάσν πλιάτσκου στου μαγαζί,<<Η πίνα δεν αντέχιτι είπαν>>.Φουβούμι πρόϊδρι μην έχουμι τίπουτα μπιλιάδις.
      Άρχισι  ου  κόσμους να μη μι θέλν  σν παρέα τ κι όλ μι γυρνούν τ' πλάτ'. Μόγκι ου Μπράτμους μι κάμ παρέα. Μ΄έκουψαν ν' καλημέρα πρόϊδρι,δε μι κρέν καγκάνας στου χουριό κι δεν κουτώ να βγώ στου μισουχώρ'. Κικλουφουρό τα βράδια μέσα στ' σκουτίδα ντίπ μόναχους στου χουριό. Ιχτέ μιά μπάμπου δεν μ' αγρώντσι που μ΄είδι απού μακρά κι άρχίντσι να σκούζ κι να μι πουλιουμάει πέτρις·πάλι καλά που δεν μ' απέτχι,να μι τσακίσ του κιουφάλ.
      Κι στου σπίτ τα ίδια πράγματα πρόϊδρι.Έχου τ' Λιξάντρου τ' γναίκα μ' που μι τρώει μι τ' γκρίνια τς. Βάν λόϊα κι μι λέει ότι είμι μσόχαζους που δεν σ' έγραψα αρχήτιρα. Πρώτα μ' είπι να παένου στς θκί μας τς βουλιφτέ.<<Ισύ μι λέει  δυό ζιβγάρια κουρδέλια έλιουσις στου πιρπάτμα γιά να τς βγάλτς βουλιφτέ κι αυτί δεν έφκιασαν καντίπουτα γιά τη σένα. Σύρι να τς πείς να σι βάλν του πιδί στ' ΔΗΙ , στουν ΟΥΤΕ ή κι στν Τράπιζα Πιριός καλά είνι. Τι κάθισι μι λέει!! Ισύ τς βουήθσεις να βγούν σν κυβέρνησ κι αυτοί σ' αστόϊσιαν. Καλά που παντριψάμι του κουρίτς πρόπιρσ αλλιώς τούχαμι χαμένου,ιφτυχώς που τα κουρίτσια είνι γιά δώσμου>> .Ιγώ όμους τ' λέου αφκιέμι μι τς ουρμήνιις,ου Αντώντς δεν θα μας αφήκ'ι έτσ'.
     Απού στράνια δεν πάμι ντιπ καλά.Δεν έχουμι παράδις να πάρουμι κινούργια γιά τα Χριστούϊνα. Ιγώ αδυνάτσα μιτά απ' του μνημόνιου κι ιφτιχός μι τιριάζ του Γαμπράτκου του κουστούμ που δεν μι χουρούσι αρχήτιρα. Τα κουρδέλια τα γαμπράτκα μι έρχουντι φιρά πίσου στς φτέρνις,αλλά θα βάλου τρία ζιβγάρια τσιαράπια κι τίπουτα πατσιαούρια μπρουστά στα δάχλα γιά να μι σφίγκν λίγου κι να μη βγαίν.κι θα πουρέψου μι ταφτά γιά να μη αγουράσου κινούργια. Τι  κάμς όμους μι τς γναίκις που πάχιναν πουλύ σν πιριφέρια κι δεν τς τιργιάζν  ι κυργιακάτκις οι φουρισιές. Θα τηρήσουμι  να τς πάμι σν Ιφτύχου τ' μουδίστρα μήπους μπορέσουμι να φκιάσουμι καμμιά μιταποίησ κι πουρέψν κι αυτές.
     Τς τιλιφτέϊς παράδις τς έδουκα γιά να πάρου μιά τηλιόρασ,τώρα που ήρθι η ντίτζια στου χουριό. Α!! Πρόϊδρι,ιδώ έκαμις χρισί δλειά. Τώρα έχουμι ικόνα τζιάμ,κι πιάνουμι κι τα Ιβρουπαϊκά. Στου σπίτ είχαμι μόγκι μία τιληόρασ κι τα βράδια μάλουναν η μάνα μ' η Μιγδάλου  μι τν γνέκα μ' τ' Λιξάντρου ποιό κανάλ να ιδούν. Η μάνα μ' ήθιλνι να γλέπ του πακέτου μι τ' Βίκι, κι βέλιαζι στου κλάμα. Η Λιξάντρου ήθιλνι να γλέπ του Σουλιϊμάν αράδα,κι ιγώ δεν ήξιρνα ποιά ν υπουστηρίξου. Τν' τιλιφτέα φουρά  που γύρτσα απ' του μαγαζί ένα βράδ',κι μπίκα μες στου σπίτ', τι να ιδώ, παντού σκουτίδα κι φουνή καντίπουτα. Ανάβου του φος κι τς γλέπου να κάθουντι η μιά στ' μιά άκρα απ' τουν ουντά κι η άλλ' σν άλλ' ν' άκρα ντιπ αχώργια κι στα μούτα·δεν έκριναν ντίπ, κι ήταν κι τζιαμάλις κι οι δυό. Μάλουσαν για τι ποιό πρόγραμα θα έγλιπαν πρόϊδρι, κι τραβούσι η μιά τα μαλλιά τς αλνής.
     Είπα δεν γέντι χουζμέτ μ' αυτές·φουβίθκα μη πάθουμι κάνα χατά κι βρώ κάνα βράδ καμιά απ'τς διό λισιουμέν. Κι μη βγεί στου  μιϊντάν ότι νύφ κι πιθιρά βαρένουντι γιά τν τιληόρασ κι μας γιλάει όλου του χουριό. Αλλά τώρα μι τν Ντίτζια είπα κουριμός, κι πίγα κι πήρα μιά κινούργια.Τώρα η Μιγδάλου γλέπ μαναχή τς κατ' στου μαϊριό κι χουϊάζ αράδα σν ικμπουμπή τς Βίκης τς γναίκις που έδουκαν τα πιδιά τς γιά Ψιχουπέδια << Άμα δεν αντράπκις κι του παράτσις του χνούδαλου,π' να γέντς αντάρα να γέντς>>.Όλου τέτχις κουβέντις λέει κι κλέι αράδα Πρόϊδρι, κι τν τρέχν τα δάκρα σιουλνάρ.Τα σφουγκουμάντλα δεν τ' φτάν κι σφουγκίζιτι κι απ' τα μανίκια τς,κι τάχ'ει όλου γιαλτζμένα. Άμα σκουλνάει του πακέτου λέει άλλις κουβέντις << Κλείστην,ν'σκιάθκα όλου τα ίδια κι τα ίδια>> ή << Τήρα τουν του χαζό όλου ιμένα τηράει>> ή << Πε τα χαζά σ' που εχσς να πείς κι μη μι τηράς ρα Μζόχαζι>> ή άμα γλέπ κάνα ντουκιμαντέρ κι δεί καμιά Αλπού λέει <<Ουρσούζκια να σι φάει ου Λύκους να σι φάει, μας πήρις τν πλακίδα>> .Στ' τηλιόρασ' πρόϊδρι να βάλτς διιφθιντή τουν Παβλόπουλου που ήταν παλιά στου Άλτιρ, αυτός κάμ καλά προυγράματα. Αυτόν που έχ'ις τώραϊα δεν κάμ,γιατί βάν πουλές γκόλιαβις κι δίχν πουλά ζιβγάρια να φλιούντι αράδα. Κάθι βράδ η Λιξάντρου μόλις γλέπ τέτχια μι πατάει του πουδάρ κι μι κάμ ματιές.Ιγώ πρόίδρι είμι ψιχουλουγικά πιζμένους κι δεν μπουρώ να ανταπιξέλθου στα καθήκουντά μ' κι παένου κι πλαϊάζου αρχήτιρα απ' τ΄Λιξάντρου,κάμου κιόλας ότι χαρλίζου κι αυτή μ' αλπχιέτι κι δε μι ξιπνάει. Έχουμι απ' τ, πασκαλιά να φκιάσουμι τ' δλειά.Ου μκρος ου Τσίμους έπισι ντιπ σι λήθαργου,μαράγγιασι κι δε λέι ν' αριτσιουθεί. Να ιδούμι πότι θα πάρ' ουπανουτιότ! Η Λιξάντρου μι λέι να πάμι στουν Σιξουλόγου τουν Ασκητή αλλά ιγώ αντρέπουμι,φουβούμι μη χαλέπς να ξιγκουλιουθώ τίπουτα.
    Κι σ' είδα ιπρουχτέ  του βράδ' στς ιδίσεις στου Καφινείου κι σι καμάρουνα που έκρινις μι τς Ιβρουπέι·ήσαν ου ψλότιρους ικεί που βγήκιτι φουτουγραφία όλ ι ιβρουπέι μαζί.  Σι καταχάρκα κι δεν άντιξα κι έσκουξα:
   -Τηράτι ρα τι πρόϊδρου λιβέντ έχουμι!!! Είνι ψλότιρους απ' όλνους τς άλλ'!!
   Όμους όλ' μουτάθκαν,δεν έκρινι καγκάνας κι δεν χιρουκρότσι καγκάνας μόγκι άρχισαν να μι αγρουτηρούν. Κι σι λίγου άδιασι του καφινείου,μόγκι ιγώ έκατσα κι σι καμάρουνα στ' σινέντιφξ που έδουκις. 
   Λιπόν πρόϊδρι τήρα να τα τιργιάσς τα πράγματα γιά να τν βγάλουμι πάλι τν Ν.Διμουκρατία κι να πάρουμι τουν απουθουρό μας,αλλιώς δεν είμιστι γιά καμθινά. Άρχισι ου κόζμους ν'ανισηχάει μ' αυτήν ν' κατάστασ'. Να διώξς τουν Άδουνη κι τουν Βαγγέλ' απ' τν κυβέρνησ,αφνούς δεν τς θέλ' ντιπ ου κόζμους. Να πεις τουν Γκίκα να δώσ' πάλι του δώρου  γιά τα χριστούϊνα για να ψνίς ου Κόζμους τίπουτα φαγουλάτα κι να πουρέψς τς γιουρτές. Τουν ΙΜΦΙΑ να τουν καταργήστι. Τουν ΦΠΑ να τουν κατιβάστι. Άμα φκιάσ αυτάϊα που σι γράφου ιδώϊα στου τέλους του κόμα θα νταϊακουθεί κι αυτοί τουν κώλου τς να χπούν καταή,πάλι ιμείς θα βγούμι πρόϊδρι.
   Βάνου κι αυτήνια τ' φουτουγραφία που είχαμι βγεί μαζί στου Γριβινό όταν  είχις ρθεί ιδώ σιαπάν,γιά να μι δουκ'θίς ποιός είμι. Αυτήνια τ΄φουτουγραφία ν'έχου κριμαζμέν' στ' σάλα στου σπιτ' κι τν καμαρώνου.                                                                                                                                                                                                                    Σι χιριτώ ου φίλους σ' Τσίμους τς Μιγδάλους 
                                                                              τιλιόφιτους Διφτέρας Διμουτικού .

                                                                              
                                                                                                                         Ο Ζαλοβίτης .                                                                                                                                                                                                                          

Γλέπου τσιόντις Γιουργάκ'η!!!

     Μιτά τν' τιλιτή τ' γάμου τ' ου Γιουργάκ'(η)ς πήγι στου σπίτι τ' μι τν γναίκα τ΄ τ΄ Μαριγούλα να φκιάσν ότ' τς είπαν οι θκοί τς, κι ότ' ήξιρναν απού μαναχοί τς απ' τς προυηγούμινις σχέσεις πούχαν.
    'Ολ' τ' νύχτα η Μαριγούλα έφκιανι πιρίιργα κόλπα,κι ήταν όλου ιπιδιξιότητα σι ότ' κι αν έφκιανι στουν Γιουργάκ'(η).

    Κι τν ρουτάει ου Γιουργάκ'(η)ς που δεν άντιξι:
    -Α!! Μα!! Μαριγούλα για πέμι μα!! Που τάμαθις ισύ όλα αυτά τα κόλπα που μι φκιάντς στου Κριββάτ,αφού ισύ μ' είπις ότι πήγις μόγκι μι δυό άντρ';
    -Άχ Γιώργ'!! Μ' αρέζ να γλέπου τσιόντις τα βράδια στου Νόβα.
Άπ' ικεί τάμαθα.
    Κι ν' απάντάει ου Γουργάκ'(η)ς:
    -Κι μένα μα Μαριγούλα μ' αρέζ να γλέπου Τσάμπιουνς Λίγκ στ Νόβα,αλλά μπάλα σαν τουν Μέσι δεν μπόρισα να μάθου ακόμα!!!
     
                                                                               Ο Ζαλοβίτης.

Κάποια βασικά στοιχεία γιά το Γρεβενιώτικο ιδίωμα.

      Στό Τρίκωμο (Ζάλοβο) παλιά τις περισσότερες λέξεις τις κόβανε στις καταλήξεις και όχι μόνο.Πιστεύω ότι αυτό γινότανε επειδή όλη την ημέρα τρέχανε να προλάβουν τις δουλειές που προέκυπταν και έτσι πάντα βιαζόταν και μιλούσαν γρήγορα για να μη χασομερούν.
     Μιά άλλη εκδοχή  είναι ότι αυτό άρχισε επί τουρκοκρατίας και γινόταν γιά να μη τους καταλαβαίνουν οι Τούρκοι.Βέβαια εδώ σημαντική θα ήταν η βοήθεια από κάποιον ειδικό· πχ. Κάποιος δάσκαλος ή φιλόλογος της περιοχής μας θα μπορούσε να μας διαφωτίσει καλύτερα.
      Τα άρθρα στην ονομαστική του ενικού είναι: Τα αρσενικά  σε ΟΥ. Ο Κώτσιος = Ου Κώτσιους. Ο Μήτσιος = Ου Μήτσιους. Ο Λύκος = Ου Λύκους.Στα θηλυκά παραμένει το Η. Η Γυναίκα = Η Γναίκα. Η Βάσω = Η Βάσου. Στα ουδέτερα είναι σε ΤΟΥ όπως στην γενική. Το Παιδί = Του Πιδί, Το Μήλο = Του Μήλου, Το Δένδρο = Του Δέντρου.
     Στα περισσότερα  γέννους αρσενικού επίθετα και ουσιαστικά με  κατάληξη ΟΣ,στην ονομαστική η κατάληξη μετατρέπεται σε ΟΥΣ. Μπόσικος = Μπόσκους. Λάμπρος = Λάμπρους.  Μπόλικος = Μπόλκους. Εξαιρούνται μόνο αυτά που τονίζονται στην Λήγουσα. Ο Αετός = Ου Αϊτός. Ο Καλός = Ου Καλός. Ο Παλαβός = Ου Παλαβός.
     Στα θηλυκά  δεν αλλάζει εκτός από αυτά που η κατάληξη τους είναι σε Ω και δεν τονίζεται. Η Βασίλω = Η Βασίλου. Η Πανάγιω = Η Πανάϊου.
     Στα ουδέτερα κόβεται  το τελευταίο φωνήεν. Το βαρέλι = Του βαρέλ. Το σπίτι = Του σπίτ. Το μαχαίρι = Του μαχαίρ. Εξαιρούνται μόνο αυτά που τονίζονται στην λήγουσα.Στα υποκοριστικά και κυρίως στα ουδέτερα οι καταλήξεις είναι σε: ΟΥΛ. Το Παιδί = Του Πιδούλ. Το Αρνί = Του Αρνούλ. Το Δαδί = Του Δαδούλ.
     Σε πολλές λέξεις μπαίνει μπροστα το Α. Γρήγορα = Αγλήγουρα. Κόλλησα = Ακόλτσα. Ενώ στις περισσότερες γίνεται σύντμηση. Κουφάθηκα = Κφάθκα. Κουτσαίνω = Κτσαίνου.
     Στις προσωπικές αντωνυμίες το Ε γίνεται Ι. Εγώ = Ιγώ. Εσύ = Ισύ. Εμείς = Ιμείς.Στις κτητικές το Δ γίνεται Θ. Δικός μας = Θκός μας. Δικιά μας = Θκιά μας. Επίσης χάνονται οι καταλήξεις που είναι μπροστά από ρήματα. Τους βάρεσαν = Τς βάρισαν. Τους μάλλωσαν = Τς μάλλουσαν. Την έδειρα = Ν' έδειρα.  Με είπε = Μ' είπι.
     Η κατάληξη τοπικών επιρρημάτων από Ω γίνεται ΟΥ. Πίσω = Πίσου. Κάτω = Κάτου.Το β' πληθυντικό πρόσωπο των ρημάτων που καταλήγει σε Ε γίνεται Ι. Τι κάνετε = Τι κάντι. Θα δουλέψετε = Θα δλέψτι.
    Όταν τα φωνήεντα είναι άτονα στις περισσότερες λέξεις δεν προφέρονται. Ψηλός = Ψλός. Σκυλί = Σκλί. Πολλά επίθετα και κυρίως επώνυμα στην ονομαστική του πληθυντικού στην λήγουσα μετατρέπονται σε Ε. Ο Μπάκακας = Οι Μπακακιέ. Ο Τσακνάκης = Οι Τσακνακιέ.
    Στον Πληθυντικό αριθμό του αορίστου σε ορισμένα ρήματα ο τόνος από την προπαραλήγουσα μετατίθεται στην παραλήγουσα και το Ε γίνεται Ι. Χτυπήσαμε = Χτυπησάμι. Παίξαμε = Επιξάμι.
    Όταν απευθυνόμαστε σε αρσενικό ή ουδέτερο γέννος βάζουμε μπροστά το πρόθεμα Α!ΡΑ;  Α! Ρά Κώτσιου; Α!Ρα Μήτσιου; Α!Ρα Πιδίμ; Α!Ρα κουρίτς; Ενώ για το θηλυκό γέννος χρησιμοποιούμε το πρόθεμα Α! Μα; Α!Μα Βασίλου; Α!Μα Μυγδάλου;
    Και σε όλα τα παραπάνω παρατηρούμε ότι το Ε και το ΑΙ όταν δεν τονίζεται γίνονται Ι. Επίσης το Ο και το Ω πάλι όταν δεν τονίζεται γίνεται ΟΥ. Γρεβενίσιος = Γριβινίσιους. Χάθηκε = Χάθκι. Αυτό  Ετοιμάζεται = Αυτό ιτοιμάζιτι. Νερό σκέτο = Νιρό σκέτου. Θεόδωρος = Θόδουρους. Κάτω = Κάτου. Τάκος = Τάκους.


                                                                                            Ο Ζαλοβίτης.

Του χειρούλ απ' του τηγάν'!!

      Τούν μπάρμπα Νάσιου τουν έπιασι σφαϊό κι τουν πουνούσι η κλοιά όλ' τ' μέρα. Παραπουνέθκει στ' Νάσιενα γιά τα πουνίδια που είχι κι η Νάσιενα που τουν πρόσιχει τουν είπι:
     -Άϊντι κάψου Νάσιου,ξάπλουσι στου κριββάτ' να σι τρίψου μι λίγου λάδ' να  μαλακώσ' λίγου η κλοιά σ', θάρρουμ σι πιρνούν κι τα πουνίδια!!
      Ξαπλών' ου Νάσιους στου κριββάτ,τραβάει του κατασάρ' κι τ' άλλα τα φουρέματα σιαπάν κι κινάει η Νάσιενα του τρίψμου. Ικεί π' τουν έτριβι λέι η Νάσιενα:
     -Κάψου Νάσιου!!Σ' είπα μάλλ' φουρές να μη τρώς τόσου πουλύ,τήρα τι κλοιά έφκιασις!!Σάν   τηγάν γίνκει'!! Κι απαντάει ου Νάσιους:
     -Α!! Τότι τήρα να μην αστουχήσς να τρίψς κι του χειρούλ παρακάτ!!
                                                                           
                                                                                                     Ο Ζαλοβίτης

Του Σκλί!!!

       Σι ένα χουριό στου Γριβινό. Καλουκαίρ κι στου σπίτ 'τ' μπάρμπα Κώτσιου γιόμσι αγγόνια γιά τς καλουκιρινές διακουπές.Ένα μισμέρ τ' αγγόνια βρήκαν ένα μκρό σκλί στου δρόμου κι τούφιραν στου σπίτ όλου χαρά.Κι θέλουντας να του κρατήσν κίντσαν τα βαφτίσια.
    - 1ου Αγγόν': Να του βγάλουμι Τζάκ!!!!
    - 2ου Αγγόν': Να του βγάλουμι Λάσυ!!!
    - 3ου Αγγόν': Να του βγάλουμ Ντίκ!!!
    - 4ου Αγγόν:  Να του βγάλουμι Αζόρ!!!
    - Πιτάζιτι κι ου μπάρμπα Κώτσιους κι λέει:
     -Ιγώ πιδιά λέου,να του βγάλουμι .....όξου!!!
                                                       
                                                     Ο Ζαλοβίτης.

Του Τραΐ κυνηγάει τ' Μανέστρα!!!

   Ου Γιάντς δούλιβι  στ' Γιρμανία κι ήρθει μι άδεια του Καλουκαίρ' στου χουριό.Τουν Γιάνν' τουν άριζαν τα γλήγουρα αμάξια κι αφου είχι αγουράσ' ένα τέτοιου,τούφιρι  στου χουριό· του καμάρουνι, του πιριποιούνταν κι πάντα πιρηφανεύουνταν για τς ιπιδόσεις που είχι του κινούργιου αμάξ.
   Ένα δειλνό κίντσαν μι τουν φίλου τ' τουν

Κώτσιου γιά του Γριβινό να πιούν καφέ.Σ'όλου του δρόμου ου Γιάντς γιά να δείξ' τα προυσόντα τς κούρσας κι τα θκάτ σχιτικά μι τν ουδήγησ' κόσιαβι πουλύ κι στς στρουφές κόντιβι να βγεί όξου απ' τουν δρόμου.
   Φτάνουντας κουντά στς Μαυρανέ ου Κώτσιους που είχι γίν' κρούπ απ΄ν' αντράλα,δεν κρατήθκει κι τουν λέει:
   -Γιάνν' πήγηνι λίγου σιγότιρα,γιατί του τραΐ π' έφαγα του μισμέρ' άρχισι να κυνηγάει τ' Μανέστρα.

                                                                                                             Ο Ζαλοβίτης.

Σιούκου είνι ιφτά (7)

                                      Γριβινό,Παλιά.
   Τ' αντρόϊνου είνι μαλλουμένου κι κρένιτι μόγκι μι σημειώματα όπους: "Πάρι ψουμί" ή "Σήμιρα φκιάσι κουρκούτ " ή "Πέρνα απ' τουν χασάπ' κι πάρι ένα κιλό γουρνίσιου χουρίς μπτζέρα " ή "Ράψι μι του κουμπί απ' του παντιλόν ".
   Μιά μέρα ου άντρας άφκει ένα σημείουμα που έγραφι: "Ταχιά σιουκουσέμι χαραή, γύρου στς ιφτά (7)".
   Κάποια στιγμή ν' άλλ' μέρα ου άντρας σκώνιτι άνιτους.....τηράει του ρουλόϊ.......11 η ώρα!!!! Κι δίπλα στου ρουλόϊ ένα σημείουμα που έγραφι "Σιούκου είνι ιφτά (7)".

                                                                                         Ο Ζαλοβίτης.

"ΟΥΤΙ ΠΑΙΖΟΥ"

    Παλιά σ'ενα πανηγύρ' σι χουριό των Γριβινών.
    Μόλις έχ'ει σκουλάσ' του πανηγύρ' κι ου υπεύθυνους έχ'ει μαζώξ' ν'ουρχήστρα για να τς πληρώσ'.Κι κινάει:
    -Τραγδάς;
    -Τραγδώ!!!
    -Πάρι παράδις γιά του  τραγούδ'!!
 
    -Τραγδάς;
    -Κι τραγδώ κι παίζου κι μπουζούκ'ι!!!
    -Πάρι παράδις γιά του τραγούδ' κι γιά του μπουζούκ'ι!!
 
    -Τραγδάς;
    -Κιθάρα παίζου!!
    -Πάρι παράδις γιά ν'κιθάρα!!

    -Τραγδάς;
    -Ούτι παίζου!!
    -Ούτι τραγδάς,ούτι παίζ'εις τίπουτα!!!Τότι γιατί ήρθεις να σι πληρώσου;
                                                                               
                                                                                                           Ο Ζαλοβίτης.

ΖΑΛΟΥΒΙΤΚΟΥ ΔΙΑΙΤΟΥΛΟΓΙΟΥ.

   Γλέπου τώρα  που γύρτσιτι  απ'τα χουριά σας για τς γιουρτές τς Πασκαλιάς όλ' πήριτι απού καναδυό κιλά, στρουγγυλιψέτι κι φουβούμι ότι τα  φουρέματα δεν θα σας χουρούν. Γιά αυτό ανγκσέτι τα μάτια σας ιδώϊα κι διαβάστι του Δικαπινθήμιρου Διαιτουλόγιου, θάρρουμ χάντι τα παραπανίσια κιλά που εβαλέτι στς γιουρτές κι δεν ξουδιάστι άλλις παράδις για κινούργια φουρέματα. Αλλιώς δεν θα είστι ούτι  γιά κόζμου, ούτι για καμθινά! Κινήστι απ' του ταχιά, μη χασουμιράτι κι του Καλουκαίρ' θα βγαίντι στου μισουχώρ'ι μιά μουρφάδα! Έχουμι κι λέμι:
   ΔΙΦΤΕΡΑ: Χαραή: Παπάρα μι γάλα.
                    Μισμέρ: Κουρκούτ ξνό μι κιφτέδις - Σαλάτα ντουμάτα - Τυρί, μιά γκρούντα  ακαίρια - Φρούτου,δυό γκόρτσα στούραβα - Νιρό μπόλκου!!!
  ΤΡΙΤ':        Χαραή: Λαγγίτις μι ζάχαρ', πέντι φτάν.
                    Μισμέρ: Φασούλια Λαβανίτσας ή Σπλιώτκα - Ιλιές - Λάχανου σν αρμιά - 1 Κρουμμύδ' - Γλυκό,σαλιάρ - Νιρό όσου θέλτει!!
  ΤΙΤΡΑΔ':   Χαραή: Δυό αυγά μιλάτα κι μιά κούπα γάλα.
                    Μισμέρ: Πίτα (Γκιζλιμόπτα, Πλατσατούρα,πρασόπτα,πιτυρόπτα) - Σαλάτα,αντρέκλις - Τυρί,νιβατό - Γλυκό γκουμούλια - Νιρό όσου μπουρείτι!!!
  ΠΕΦΤ':      Χαραή: Τρώμι τν πίτα που απόμκει απ' τα ιχτέ του μισμέρ (Δεν πιτάζουμι καντίπουτα τώρα μι ν' κρίσ').
                    Μισμέρ: Πατάτις ξνές (μι λιμόντουζου κι πιπέρ) - Τυρί, μσή γκρούντα - Σαλάτα Γκαρμπουλάχανου - Φρούτου, ένα Δρόκνου - Νιρό μπόλκου!!!
  ΠΑΡΑΣΚΙΟΥΒΗ: Χαραή: Κρασουπάπαρα. (Μιά λίμπα γκουβουτή φτάν,μη βάλτει παραπάν γιατί θα μιθύστι κι θα λέτι χαζουκουβέντις όλ' μέρα κι θα γιλάει ου κόζμους μι τι σας)!
                    Μισμέρ: Πέτουρα μι ταζέδκια ντουμάτα - Τυρί νιβατό - Λάχανου σν αρμιά κι ένα κύπιλου αρμόζμου (προυϊριτικά) - Γλυκό μπιλντές - Νιρό όσου θέλτει!!!
  ΣΑΒΒΑΤΟΥ: Χαραή:  Ιφτά λαγγίτις στου πιτμέζ(Όχ'ι παραπάν)!
                    Μισμέρ: Μπράνις στου φούρνου απ' του θκό μας του πουτάμ' (Βινέτκους) - Σαλάτα μαρούλ λίγου μουρόξν - Φρούτου πουρτουκάλ' - Νιρό όσου μπορείτι!!!
  ΚΥΡΙΑΚΗ: Χαραή: Δεν τρώμι καντίπουτα γιατί θα πάμι ακκλησιά κι θα πάρουμι αντίδουρου.
                    Μισμέρ: Γουρνίσιου κριάς ανακατιμένου μι χοιρινό κι μι πατάτις,στουν ταβά κι στουν φούρνου - Σαλάτα ντουμάτα μι λάδ κι ξύδ - Κρασί δυό κύπιλα απ΄ του πιρσνό (Μη πίντι παραπάν γιατί θα μιθύστι κι θα λέτι χαζουκουβέντις) - Γλυκό απ' του μαγαζί (Ότ' σας αρέζ).
  ΔΙΦΤΕΡΑ: Χαραή: Παπάρα μι γάλα.
                    Μισμέρ: Τρώμι ότ' απόμκει απ' τα ιχτέ,που ήταν μπόλκου - Σαλάτα γκαρμπουλάχανου - Φρούτου πιπόν - Νιρό μπόλκου!!
  ΤΡΙΤ':         Χαραή: Δυό αυγά μιλάτα κι μιά κούπα γάλα.
                    Μισμέρ: Αρβύθια στου τσκάλ - Τυρί νιβατό - Ιλιές - Σαλάτα ξνίθρεις μι λάπατα λίγου μουρόξν - Γλυκό ριβανί - Νιρό όσου σας τραβάει!!
  ΤΙΤΡΑΔ':   Χαραή: Πέντι λαγγίτις μι ζάχαρ'.
                    Μισμέρ: Λουκανίτσις γουρνίσι'ις τσιγαρτζμένις μι αυγά - Πατάτις τσιγαρτζμένις - Σαλάτα μαρούλ μουρόξν' - Γλυκό Ριτσέλια στου πιτμέζ - Κρασί πιρσνό μιά κούπα.
  ΠΕΦΤ':      Χαραή: Τραχανουπάπαρα.
                    Μισμέρ: Μανέστρα μι κριθαράκ'ι κι μι κουτόπουλου στου τσκάλ (Απ' του κουτόπουλου βάνουμι μέσα στου φαΐ μόγκι τα κουπανάρια κι του σαμαράκ'ι·(μπρουσνά πουδάρια κι μπτζέρις τα πιτάζουμι σιαπέρα) - Σαλάτα αντρέκλις - Φρούτου, κυδών ψμένου μι πιτμέζ - Νιρό όσου χουράει η κλοιά!!
  ΠΑΡΑΣΚΙΟΥΒΗ: Χαραή: Ιφτά λαγγίτις μι πιτμέζ.
                     Μισμέρ: Πρασόρυζου - Τυρί νιβατό - Σαλάτα ντουμάτα μι λάδ κι ξύδ - Μιά κούπα αρμόζμου - Γλυκό σαραϊλί - Νιρό όσου μπουρείτι!!
   ΣΑΒΒΑΤΟΥ: Χαραή: Παπάρα μι γάλα.
                     Μισμέρ: Φακή στου Τσκάλ - Ιλιές - Ρέγγα καπνισμέν σν ιφημιρίδα - Λάχανου σν αρμιά - Αρμόζμου μιά κούπα (Προυϊριτικά) - Φρούτου Καρπούζ - Νιρό όσου μπουρείτι.
  ΚΥΡΙΑΚΗ: Χαραή: Μην αστουχήστι κι φάτι(Θα μας χουϊάξ ου Παππάς)·θα πάμι ακκλησιά.
                     Μισμέρ: Κριάς μσκαρίσιου μι ρύζ στουν ταβά κι στουν φούρνου - Σαλάτα γκαρμπουλάχανου - τυρί μσή γκρούντα - Γλυκό απ΄του μαγαζί - Κρασί δυό κούπις απ του πιρσνό.
    Άμα φκιάστι κι φάτι αυτά τα φαϊά για δικαπέντι μέρις θα γιερέψτι,δε θα είστε νηστκοί κι θα φκιάστι μάγλα απού μκρό πιδί. Κι θα φτάστι τα 106 χρόνια τ' πάππου τ' Ματσούκα.
    Προυσέχουμι όμους κι τα παρακάτ:
    Δεν τρώμι καμμιά φουρά βράδ'.
    Τσιγάρις δεν κάμ' να τραβάτι·άμα δεν μπορείτι να του κόψτι,να τραβάτι μόγκι τρείς  τέσσιρις τ' μέρα·όχ'ι παραπάν.
    Τουν καφέ να τουν πίντι μουνάτου, χουρίς αρβύθ κι κριθάρ.
    Ζαχαράτα να μην τρώτι πουλλά·χουντραίν'!! Μακρά απού λουκούμια·ακουλνούν στα δόντια!Άσι που όποιους τρώει πουλλά απού μκρός όταν παντρέβιτι ύστιρα κάμ μόγκι κουρίτσια (Μι τούπι μια μπάμπου όταν ήμαν μκρός κι του δουκιούμι ακόμα). Φουντάνια κι νουαζέτις μακρά,μόγκι μιά μαργαρίτα απ' τς γκόλιαβις ν' ιβδουμάδα.
    Τς σαλάτις να μη τς φκιάντι σιάλτς ή τραπέτς,μουρόξνις είνι καλά.
    Να μη χλιαργιάζτι αγλήγουρα·να μουτσιαλνάτι καλά του φαΐ μι τα τσιαούλια κι ύστιρα να του σκαπιτάτι κάτ.
    Στου Τραπέζ να μην κρέντι· άμα τρώτι στα μούτα είνι καλύτιρα! Κι να μη κλωθισέστι!
    Τς λιπασιές κι τς μπτζέρις να τς πιτάζτι σιαπέρα,βλάφν!!
    Να τρώτι σι λίμπις πλακατές κι όχ'ι σι γκουβουτά πιάτα, για να τρώτι λιγότιρου!!
    Ψουμί να μη τρώτι πουλύ. Να τρώτι λίγου μόγκι όταν του φαΐ τρώϊτι μι χλιάρ (Φασούλια-αρβύθια-φακή) κι ιδώ μόγκι δυό βινέτις, όχ'ι παραπάν!
    Του βράδ' άμα πνάστι,ένα πλόχειρου μπιμπίλια ή λιφτόκαρα είνι ότ' πρέπ!
    Να μη πλαϊάζτι ένα κι ένα μιτά του φαΐ!!
    Νιρό να πίντι όσου μπουρείτι,του νιρό δεν έβλαψι καγκάνα!! Να μη του πίντι παγουμένου, μισιακό είνι καλά!! Έτσ κι αλλιώς του νιρό γιά π'χί  κι γιά νίψ'μου είνι.
    Του πιρπάτμα κι του γκιζέρ κάμ καλό·μιά βόλτα τρία χιλιόμιτρα είνι ότ' πρέπ'. Κι γιά όποιον δεν απουσταίν πέντι χιλιόμιτρα είνι ακόμα καλύτιρα.
     Τέλους, μην κάμτι καμμιά χαζαμάρα κι πστέπστι αυτά που γράφου ιδώϊα,κι ακόμα χειρότιρα τα τηρείστι κατά γράμμα κι βρούμι κάνα μπιλιά κι παέν κάνας σι κάνα νουσουκουμείου!! Άμα πάθ΄κανένας τίπουτα,ισείς να ξέρτει, ιγώ δεν ξέρου καντίπουτα!!Άκσιτι; Άκσαμι, να λέτι!!

                                                                                             Ο Ζαλοβίτης.

Τα τάματα.

     Σι μιά ακκλησιά σ' ένα χουριό στου Γριβινό,ου Παπάς έχ'ει καταλάβ'ει ότι λείπν τάματα απ' ν'εικόνα τς Παναΐας που κρατάει αγκαλιά τουν Χριστό κι απουφασίζ' να παραφυλάξ' γιά να ιδεί τι γένιτι. Κρύβιτι πίσου απ' ν' εικόνα κι καρτιράει·κάποια στιγμή μπαίν' σν ακκλησιά ένας μπάρμπας παέν μπρουστα σν' εικόνα,κάμ του σταυρότ τ'φλάει κι λέει:
    -Παναΐτσα μ'!!!Παναΐτσα μ'!!!Γλέπου ένα δικάρκου!!!Να του πάρου;
    Κι μουναχός τ' απαντάει:
    -Πάρτου!!!!
    Κι παίρνουντας του δικάρκου φεύγ'ει.Ου Παπάς παραξινεύκει αλλά δεν έκαμι τίπουτα,μόγκι είχι του νού τ',αν θα ξαναγίν'.Μιτά απου δυό μέρις ου Παπάς γλέπ' τουν μπάρμπα να ζγών' πάλι σν ακκλησιά·κρύβιτι πάλι πίσου απ' ν' εικόνα κι γλέπ'  τουν μπάρμπα να λέει τα ίδια λόϊα κι να παίρν' ένα τάλληρου.
    Τ' τρίτ' φουρά που ου μπάρμπα πάει να κάμ' του ίδιου,ου Παπάς κρύβιτι πάλι πίσου απ' ν' εικόνα κι τουν ακούει να λέει:
    -Παναΐτσα μ!!Παναΐτσα μ!!Γλέπου ένα δικάρκου να του πάρου;
    -Όχ'ι!!Να μη του πάρτς !!Λέει ου Παπάς.
    Κι ου μπάρμπας απευθυνόμινους στου θείου βρέφους,λέει:
    -Σώπα ρα χνούδαλου!!!Ισένα ποιός σ' έκρινι;
                                                                                 

                                                                                                          Ο Ζαλοβίτης.

Ο Βενέτικος

    Βενέτικος: Πηγάζει από τον Σμόλικα,κατευθύνεται ανατολικά καί είναι παραπόταμος του Αλιάκμονα.Είναι διπρόσωπος όπως τα περισσότερα ποτάμια·στο τέλους του φθινοπώρου μετά από έντονες βροχές παίρνει το χρώμα του φραπέ,πλαταίνει,ασχημαίνει,γίνεται πιό θορυβώδης και βιάζεται να υποταχθεί στον Αλιάκμονα.Το καλοκαίρι είναι πιό όμορφος,το χρώμα του γίνεται γαλαζοπράσινο,είναι πιό αδύνατος,πιό ήρεμος και πιό τεμπέλης.

                                                                                       Ο Ζαλοβίτης

Κι αυτό είνι ότ' απόμκει!!!

    Πρίν πουλλά χρόνια σ΄ένα χουριό απ΄του Γριβινό,καταφτάν' του πρώτου Φολκσβάγεν τύπου Μπράσκας(Χελώνας).Τα πιδιά του χουριού μαζώχκαν να του ειδούν κι ιπειδή τα φάνκει παράξινου γιά αμάξ,' φώναξαν τουν μπάρμπα τουν Κουλούσια που ήταν κουζμουγυριζμένους(είχει πάει μιά φουρά στ Σαλουνίκ'η).
    Ήρθει ου μπάρμπας ου Κουλούσιας κι άρχισι να του πιριεργάζιτι·του τήρσει,του ξανατήρσει,του ξανατήρσει΄κι είπι:
    -Αυτό κάτ' ήταν,κάτ' τόφαει,κι αυτό είνι ότ' απόμκει!!

                                                                                               Ο Ζαλοβίτης.

Φάει πιδούλι μ' τ' μπανάνα σ'.

     Πρίν απού αρκιτά χρόνια  λιωφουρείου του ΚΤΕΛ Γριβινών σι δρουμουλόγιου απού Γριβινό-Σαλουνίκ'η απ' τουν παλιό δρόμου τς Καστανιάς που ήταν γιουμάτους στρουφές.
     Του Λιωφουρείου ήταν τίγκα απού κόζμου·Ουδηγός ήταν ου  Μκόλας τς Μυγδάλους κι ακριβώς απού πίσου τ' κάθουνταν μιά μάννα μ'ένα χνούδαλου(Μικρό πιδί) που προυσπαθούσι πουλύ ώρα να του ταΐσ' μιά μπανάνα.
    -Φάει πιδούλι μ' τ' μπανάνα σ' να τρανέψς!!!
     Τίπουτα του χνούδαλου,δεν τν έδνι σημασία κι έπιζι μι ένα μκρό αυτουκίνητου κάνουντας φασαρία κι σπάζουντας τα νεύρα του Μκόλα που έπιρνι αράδα στρουφές σν Καστανιά..
    -Φάει ρα πιδί μ' καλό,να γέντς τρανός κι να ουδηγάς τρανό αμάξ'.
     Τίπουτα του χνούδαλου πάλι,δεν έδινι σημασία, μόγκι ουδηγούσι του μκρό τ' αμάξ' κάνουντας φασαρία πίσου απ΄τ' θέσ'η τ' ουδηγού.
     Είδι κι απόειδι η Χριστιανή ότι μι τα παρακάλια δεν γένιτι τίπουτα κι γιά να φουβίσ' του χνούδαλου θάρρουμ έτρωγι τ' μπανάνα λέει:
    -Για να ρουτήσουμι κι τουν ουδηγό,τι τα φκιάν τα πιδούλια που δεν τρών τ' μπανάνα τς;
    -Τα γ@@@@ τ' μάννα τς!!!Πιτάζιτ κι λέει ου Μκόλας αγανακτζμένους.

                                                                                 Ο Ζαλοβίτης.

Ου Κώτσιους τς Αγουρίτσας!!

        Στου καφινείου σι ένα χουριό στου Γριβινό πού είνι τίγκα απού κόζμου, ου  Νάσιους ου Καφιτζής γνουστός πλακατζής σ'κών' του τηλέφουνου που χ'πάει, κι κινάει τν κουβέντα:        - Ναί...έλα...πως είσι; (Κι όσου πάει δυναμών' τ΄φουνή τ΄).
   - Όλα καλά ικεί; Καλά ε;...ουραία!!(Χαμπλών΄κι τν φουνή τς τηληόρασης)
  - Ουραία ...ναί...κι μείς ιδώ καλά είμιστι.. όπους τα ξέρτς ('Ολ' άρχισαν να δείχν΄ινδιαφέρουν γιά του τηληφών'μα).
   Γυρνάει κι κατ' τουν κόζμου κι λέει:
   -Σουπάτι ρα πιδιά λίγου,μη λαβίζτι ν' ακούσου τι μι λέι ου Χριστιανός! Κι συνιχίζ πάλι στου τηλέφουνου!
   -Ναί...Τι να αλλάξ΄μουρέ; Τα ίδια...ναί ..ναί, ιδώ είνι κι ου Βασίλτς...τς Μυγδάλους! (Σταματούν όλα τα τραπέζια τ΄Μπιρίμπα κι αφουσιώνουντι στου τηληφώνμα  τ΄Καφιτζή).
   -Κι ου Γιάντς τς Τσιουβούλας ιδώ είνι κι ου Μέλτις τς Σταμούλους κι ου Μκόλας τς Θουδώρας...ναί κι αυτός ιδώ είνι! (Αρχίζν να τηριούντι γιά του ποιός λείπ')
   -Κι ου Μήτσιους τς Τζιέπους ιδώ είνι...ναί...(Αρχίζν να φτιάν νουήματα ου ένας μι τουν άλλουν γιά του ποιός είνι;)
   -Ναί θα τα πώ τα χιρητήματα σι ολνούς,μη σκανιάζ! (Τς εχ'ει κουπεί ολνούς η ανάσα)...Κι σύ καλά να πιρνάς...ναί...ναί..(Αγουνία στου κατακόρυφου)...Θα τα πούμι κι άλλ' βουλά!!!
   Κι κλείν' του τηλέφουνου ου Νάσιους.
   Μι μιά φουνή όλ' μαζί:
 - Ποιός ήταν ρα Νάσιουουου;;;;;
 - Ου Κώτσιους τς Αγουρίτσας!!!(Δέκα χρόνια πιθαμένους) Κι σαs στέλν ολνούς χιριτήματα!!!



                                                                                        Ο Ζαλοβίτης.

Ου Μπάρμπα Κώτσιους.

        Ου μπάρμπα Κώτσιους είχι πατήσ' τα ουγδόντα κι δεν σταματούσι να πειράζ' όλουν τουν κόσμου.Μιά μέρα που έτυχι να πιρνάει μιά όμουρφ' κουπέλα απού μπροστά τ',κι ου μπάρμπα Κώτσιους σχουλίασει:
       -Άχ κουρίτσι μ'!!!!Κι σύ να μίθιλνεις,αλλά κι γώ να μπουρούσα!!!!!




                                                          Ο Ζαλοβίτης.

Ήταν όλοι σόϊ!!

      Σε κάποιο χωριό των Γρεβενών ένας μπάρμπας διαβάζει εφημερίδα καί σταματάει στην είδηση ότι: "Κατέπεσε αεροπλάνο με 160 επιβάτες και βγήκαν όλοι σώοι".
      Καί σχολιάζει:
      "Σόϊ; Φαίνιτι σι κάναν γάμου θα πάειναν!!!


                                                             Ο Ζαλοβίτης.

ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ

      Το φέϊσμπουκ ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι και κατέληξε να γίνει κοινωνικό φαινόμενο. Δημιουργήθηκαν φιλίες δυνατές αλλά και φιλίες της πλάκας! Ένωσε ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου. Τα εσώψυχα του καθενός βγαίνουν πλέον δημόσια και βλέπεις ανθρώπους με ψυχολογικά και ψυχικά προβλήματα να ανεβάζουν ενημερώσεις, βίντεο και φωτογραφίες που απορείς με το ποιόν τους.
     Ίσως να είμαι και εγώ ένας από αυτούς γιά κάποιους,τους οποίους θα παρακαλούσα να με διαγράψουν από φίλο και να με αφήσουν στην ησυχία τους. Ότι κάνουμε πλέον,δεν γίνεται γιά να περάσουμε καλά και να μας συντροφεύουν οι αναμνήσεις, αλλά βιαζόμαστε πότε θα το ανεβάσουμε στο FB! Γιά να πάρουμε περισσότερα λάϊκ από έναν άλλον. Κόντρες γιά τις ομάδες, ποιός θα μαζέψει περισσότερα μέλη. ΕΛΕΟΣ! Εκεί φτάσαμε.
     Επίδειξη! Αφήνουμε τις κοινωνικές μας εκδηλώσεις σκεφτόμενοι τι να τραβήξουμε γιά να ανεβάσουμε στο FB. Μαννάδες και Πατεράδες δεν παίζουμε πλέον με τα παιδιά μας γιατί το FB είναι πιό σημαντικό. Δεν τα πάμε στις κούνιες γιατί το FB είναι πιό σημαντικό. Τα πάμε στους παιδότουπους που έχουν WI-FI και μόνο να μη μας απασχολούν όταν θα είμαστε στο FB και αυτά να παίζουν μόνα τους με άλλα παιδιά. Πάμε διακοπές και τα αφήνουμε στους Παππούδες και Γιαγιάδες γιά να μη μας ενοχλούν. Κάνουμε δηλαδή "παρκάρισμα ψυχών", ενώ το παιδί μας θέλει εμάς γιά να μεγαλώσει σωστά και όχι κάποιον άλλον.
     Το παιδί θέλει παγωτό,αλλά του λέμε ότι δεν έχουμε λεφτά και αγοράζουμε τσιγάρα γιά να καπνίσουμε αέρα κοπανιστό. Κλαίει το παιδί  ζητώντας βραδυνό φαγητό και η μάννα του σηκώνεται μόνο στις διαφημίσεις γιατί βλέπει" Μπρούσκο" και δεν πρέπει να χάσει καμμία σκηνή γιατί μετά θα  συζητήσει το επεισόδιο στο Τσάτ του FB με την φίλη της.
   
                                                                                       Ο Ζαλοβίτης.

Του Καραούλ'

    Παέν ου Μπάρμπα Μήτρους σι έναν γνουστό  Γιατρό στου Γριβινό κι τουν λέει:
    -Γιατρέ δώσι μι μιά δίιτα γιατί τώρα τιλιφταία παραπάχυνα!!!
    -Μπάρμπα Μήτρο θα ελλατώσεις το φαγητό που τρώς κι κάθι πρωΐ θα κάνεις μιά βόλτα μέχρι το Καραούλι, με τα πόδια.
   -Α!!Ρα Γιατρέ, χάζιψις; Μέχρι του Καραούλ; Μακρά είνι!!!
   -Άν δεν σ΄αρέσει τότε κάθε πρωΐ θα κάνεις σέξ με την γυναίκα σου!!!
    -Κι ο Μπάρμπα Μήτρους συλουϊάζιτι μόναχους κι λέει:
    -Ε!!!Μωρέ, ιδώ που τα λέμι δεν είνι κι τόσου μακρά,του Καραούλ!!!

                                                                            Ο Ζαλοβίτης

Ιδώ να απουμείν!!!

    Ου Μκόλας κι ου Νάσιους τα  δυό αδέρφια όταν οι νύχτις του χ'ειμώνα ήταν τρανές βρίσκουνταν μιά στου σπίτ' τ' Μκόλα κι μιά στου σπίτ' τ΄Νάσιου γιά να πιράσν' πιό ιφχάριστα τ' βραδιά. Κάθουνταν δίπλα στου τζιάκ'ι κι ακουμπούσαν τς πλάτις πίσου στου ντβάρ'. Απάν στου τραπέζ΄παραπέρα είχαν κι δυό πακέτα μι τσιγάρις. Τς τσιγάρις τς κάπνιζαν μι ν' αράδα, μιά άμπουχνι ου Νάσιους του θκότ του πακέτου κατά τουν Μκόλα κι τουν κιρνούσι τσιγάρου κι ύστιρα απού κάνα τέταρτου άμπουχνι ου Μκόλας του θκότ του πακέτου κι έπιρναν τσιγάρου.
       Κάθουνταν έτσ' καμιά τρείς ώρις ντιπ στα μούτα χωρίς να κρέν' ου ένας τουν άλλουν. Κατά τα μισάνυχτα όταν κινούσι ου ένας να φύγ'ει, σκώνουνταν κι έλιγι:
      -Αϊ!!! Καληνύχτα (Νάσιου ή Μκόλα)!!! Κι ότ' είπαμι κι δεν είπαμι ουδιδώ να απουμείν!!!!
                                                                                                        Ο Ζαλοβίτης.

Γαμπρός κι πιθιρός.

    Σ΄ένα χουριό κουντά στου Γριβινό,κίντσαν Γαμπρός κι Πιθιρός να πάν' να μάσν κουκόσιις
 (Καρύδια).Ου Γαμπρός σαν πιό νέους ανέβκει ψ'λά σν καρυά,ινώ ου Πιθιρός μάζουνι απού πχάτ.Όσου πιρνούσι η ώρα όμους τόσου πιό ψ'λά ανέβινι ου Γαμπρός. Γλέπουντας ου πιθιρός τουν Γαμπρό να ' ανιβαίν' ψ'λότιρα,άρχισι να φουβάτι μη φουσκώσ' κάτ' κι τσακίσ' κάνα πουδάρ,κι κίντσει να τουν φουνάζ'
    -Κατέβα απού κει σι λέου,θα πέσ',κι θα μι βάλτς σι κάνα μπιλιά,ρα Διάτανι!!!
    -Μη φουβάσι πατέρα,δεν πέφτου!!!
    -Κατέβα που να σι πάρ' ου Διάουλους ρα βλουημένου!!!
    -Μη φουβάσι σι λέου,δεν έχου ανάγκ'η είμι Λαφρύς!!!
    -Α!!!Ρα σι κατάλαβα ιγώ που είσι Λαφρύς,αλλά τι να κάμου που τς έχου πέντι!!!
                                                                               Ο Ζαλοβίτης

Γιώργ'η έχουμι ουργασμό;

     Ου μπάρμπα Γιώρτς κατά τς ιννιά η ώρα του βράδ' που γύρτσει απ' του Καφινείου, βρήκι τ' Πανάϊου τ 'γναίκα τ διπλουμέν' στα δυό.
    - Τι μα Πανάϊου,τι έπαθις;
    - Έχου πουνίδια Γιώργ'η ιδώϊα χαμπλά!
    - Σφαϊό σ'έπιασι; Θα κρύουσις μα Σκουντή!
    -Όχ'ι Γιώργ'η μ'! Τα πουνίδια τάχου χαμπλότιρα  απ' ν' κλοιά!
    - Δε' πστεύου να είσι τίπουτα φουρτουμέν' (Έγκυος)πάλι·ιμείς προσιχάμι, όχ'ι τίπουτα άλλου αλλά τι τζλάπ θα δώσουμι στουν κόζμου σ' αυτ'ην ν'ηλικία! Δε θα μπουρώ να βγαίνου στου μισουχώρ', θα γιλούν όλ μι τι μας!

   -Α! Ρα καταλαβαίντς ή  δε καταλαβαίντς; Ιγώ έχου τα πουνίδια μ' που μι βιρβιρίζν κι σένα  σι τρώει η έγνοια τι θα πεί ου κόζμους;
   -Καλά Πανάϊου, να πάρουμι του λιουφουρείου ταχιά τ' χαραή κι να πάμι στου Γιατρό να ιδούμι τι γένιτι;
    Κι έτσ' κι γίνγκει. Πήραν του λιουφουρείου κατέβκαν στου Γριβινό κι τράβξαν ίσια γιά τουν Γυνικολόγου. Φτάν' στου Ιατρείου, χπούν του κουδούν, ανοίγ' η θύρα κι ρουκώνουντι μέσα. Κάθουντι στου σαλουνάκ'ι κι καρτιρούν ν' ρθεί η αράδα τς Πανάϊους γιά ιξέτασ'. Μιτά απού λίγου πιρνάει μέσα στου ιξιταστήριου αφού ήρθι η αράδα τς. Ν' ιξιτάζ' ου Γιατρός κάνα δικάλιπτου, αντρέπονταν κιόλας η Πανάϊου, αλλά τι να κάμ' ήθιλνι να ησυχάσ' απ' τα πουνίδια! Βγάν τ' διάγνουσ' ου Γιατρός κι τ' γράφ' μια συνταγή να πάρ κατ' χάπχις. Κι ν' είπι να να μην ανησυχάει κι ότι μι τς χάπχις θα γιερέψ.Ντ'κάμ όμους κι μιά ιρώτησ' στου σκόλαζμα.
    -Κυρία μου στα πλαίσια μιάς έρευνας γιά την ερωτική ζωή των Ελληνίδων, ήθελα την βοήθεια σας.
    -Ότ' θέλτει Γιατρέ!
    -Έχετε οργασμό;
    - Δεν ξέρου Γιατρέ ιγώ!!!Κάτσι να ρουτήσου τουν Γιώργ'η!!!
    Κι φουνάζ' στουν Μπάρμπα Γιώργ'η:
    -Γιώργ'ηηη ιμείς έχουμι ουργασμό;
    Κι απαντάει ου Μπάρμπα Γιώρτς απ' όξου:
    - Όχ'ι μα Πανάϊου!!!Ουγά (ΟΓΑ) έχουμι ιμείς,έτσ πε τουν Γιατρό!!!!
                                                                               
                                                                                                                        Ο Ζαλοβίτης.

Τα πινήντα μήλα.

                                      Τα πινήντα μήλα.
   Ου μπάρμπα Χρήστους που ήταν γνουστός Πότ'ης πήγι στουν Γιατρό στου Γριβινό γιά να ιξιταστεί ιπειδή είχι πουνίδια κουντά στν κλοιά κι τουν έπιανι αράδα σφαϊό.Τουν έβαλι στου κριββάτ' ου Γιατρός τουν ιξέτασι μι τα χέρια κι ύστιρα τουν τράβκσι κι κάνα δυό ακτινουγραφίις.Μόλις σκόλασει τς' ιξιτάσεις τουν πέρασει στου γραφείου κι τουν λέει:

    -Βλέπω μεγάλη βλάβη στο στομάχι σας Κύριε!!!!Πρέπει να καταναλώνετε πολλά ποτά!!!
    -Ποιός ιγώ!!!Δεν θα είσι καλά Γιατρέ!!!απαντάει ου Μπάρμπα Χρήστους.
    Ου Γιατρός που καταλαβαίν' ότι ου Μπάρμπα Χρήστους τουν λέει ψέμματα,τουν απαντάει:
    -Περίεργο!!!Παρ' όλα αυτά πρέπει να μην πίνεις!!Όταν θα σου έρχεται η όρεξη γιά ρακή,θα τρως ένα μήλο και θα το ξεχνάς!!
    -Ααααα!!! Γιατρέ μ' ξέχνα του!!!
    -Γιατί; ρουτάει απουρημένους ου Γιατρός.
    -Γιατί, Γιατρέ μ' δεν μπουρώ να τρώου πινήντα μήλα τ' μέρα!!!!
                                                                                                 Ο Ζαλοβίτης

Μη φλιέστι ντίπ!!! Είμιστι τίγκα!!!!

                                       "Μη φλιέστι ντιπ είμιστι Τίγκα"

Γιουμάτου του Λιουφουρείου!!

      Δικαετία του 70 σ' ένα χουριό των Γριβενών.
         Στν πλατεία του χουριού μαζώχκαν οι μάννις να ξιπρουβουδίσν τα πιδιά που θα παέν στου Γριβινό γιά του Γυμνάσιου, μιτά απ' τς γιουρτές τς πασκαλιάς. Μπρουστα στα πουδάρια απ΄τα πιδιά είνι κ'τιά, τρουβάδις κι κλειδουπίνακα γιουμάτα φαγουλάτα. Ξαφνικά ακούϊτι βαζούρα κι φαίνιτι του Λιουφουρείου να έρχιτι απού πέρα απ'τ' άλλου του χουριό που είχι πάει να φουρτώσ' αρχήτιρα. Μόλις του γλέπν οι μάννις κινούν να φ'λούν τα πιδιά κι να τα λέν να προσέχν που θα πάειναν στου Γριβινό γιά να συνεχίσν του Γυμνάσιου (Του νου σας στα γράμματα κι νά χ(ι)τει τα μάτια σας τέσσιρα κ.τ.λ).
    Φτάν' του Λιουφουρείου κι σταματάει σν' πλατεία, κατιβαίν' ου εισπράκτουρας κι φουνάζ'.
        -Μη φλιέστι ντίπ!!Είμιστι τίγκα!!!

                    Ο Ζαλοβίτης

Άνοιξη στο Στρυμονικό!!!