Η Γριβινιώτσα έχ'ει μηνύσ' τουν άντρα τς επειδή τ' ρίχν' συχνά πυκνά δαρμό!
-Είνι Κακουρίζκους κι Τιμπέλτς κύρ πρόϊδρι! Απ' τ' χαραή κουσιέβ στα καφινεία, του μισμέρ έρχιτι γιά φαΐ κι ύστιρα γριντώνιτι μέχρι του βράδ'! Δε τουν λείπιτι τίπουτα, όλα τάχου χαζίρκα σν ώρα τα! Όλου κάτ' τουν φταίει κι βρίσκ'ει ιτία να μι τσακίζ' τα κατίνια. Δεν έχ'ει πιράσ' μέρα που να μήν έχ' σ'κώσ' του χέρ' κι του δικανίκ'ι κι να μη τ' έχ'ει κουπανήσ' απανουτιόμ! Μι χόρτασι δαρμό τόσα χρόνια! Μ' άργασι του τουμάρ κι μι γιόμσι ζούνις ζ' πλάτ' μι του δικανίκ'ι! Θα μι πιθάν', τι τραβώ τόσα χρόνια μόγγι ιγώ ξέρου! Δεν αντέχου άλλου! Μιτάνοιουσα πικρά που τουν παντρέφκα!
-Υπομονή κυρία μου, άντρας σας είναι! Λέει ου πρόϊδρους!
-Πάντους απού @νί κι απού @ώλου τουν έχου χουρτάτου, του δικανίκ'ι γιατί του σκών';;;;;
Ο Ζαλοβίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου