Τα Βαφτίσια!

    Ανταμώνουντι δυό γνουστές γναίκις στου παζάρ' στου Γριβινό κι κινούν ν' κουβέντα.
   -Καλημέρα Βασίλου! Τί γένιτι; Κιρό έχουμι να βριθούμι, πως πουρέβτι;
   -Πως να πουρέψουμι Κουσταντούλου! Καλά, ισείς πάλι;
   -Καλά κι μείς! Α! Μα βασίλου, τι πιδί απόχτσει η νυφαδιά σ'; Σιρκό ή θηλ'κό;
   -Σιρκό, έκαμι!
   -Του βάφτσιτι μα ή ακόμα;
   -Του βάφτσαμι ιπρουχτέ ν' Κυριακή!
   -Κι πως τούπιτι,Βασίλου μ';
   -Α! Τ' όνουμα δε λέϊτι!
   -Α! Μα, τι δε λέϊτι,μι λές;
   -Σι λέου δε λέϊτι!
   -Κρίνι μα, θα μι σκάσς!
   -Σι σκάσου δε σκάσου, σι λέου δε λέϊτι!
   -Γιατί μα, Πανάϊου τούπιτι κι αντρέπισι να μι του πείς;
   -Αμ!! Τι Πανάϊου μι λες μα σκουντή! Αφού σ'είπα είνι σιρκό! Να τούπαμι Γαμέμνου (Αγαμέμνων)! Του φχαριστήθκεις τώραϊα: Μ' έσκσεις του κιουφάλ,μ'
έσκσεις!
                                                                                                     Ο Ζαλοβίτης!