Θκό μας πιδί.

    Δικαπινταύγουστους πριν από μιρικά χρόνια σ΄ένα χουριό απ΄του Γριβινό οπ' είχαν παναήρ. Καλουκαίρ ήταν κι μαζώχκει πουλύς κόζμους. Έφτασαν αρκιτοί μικρέμπουρ' πανηγυρτζήδις. Άλλ' πλούσαν φουρέματα, άλλ' πιχνίδια γιά τα χνούδαλα, άλλ' ζαχαράτα, μαλλί τς μπάμπους, χαλβάδις κι ένα σουρό ιδίζματα. Ήρθι όμους κι ένας Μαύρους απ΄ν' Αφρική που πλούσι ρουλόϊα τς ουκάς  κι τα είχι σι μιά τάψα  κριμασμέν απ' του λιμό κι γκιζιρούσι μες στου χουργιό να τα π'λήσ'. Πλησιάζ' σ'ένα καφινείου ου μαύρους όπ' κάθουνταν κατ' παππούδις γιά να τς π'λήσ' κάνα ρουλόϊ.

    - Φθηνό ρολόϊ, πάρτε ρολόϊ πολύ καλό!

    -Ισύ πιδίμ, τίνους είσι; Τουν  ρουτάει ου ένας πάππους που φουρούσι χουντρά ματουγιάλια κι δεν έγλιπι κι τόσου καλά.

    -Εγκώ Παππού, ξένο, ξένο....! Απουλουέτι ου μαύρους.

    -Τι ξένου λες ρα πιδίμ;

    -Εγκώ Παππού Γκάνα, Γκάνα!

    Απουράει ου Παππούς κι τουν λέει:

    -Τ' Γκάνα πιδί είσι ρά; Μμμ ισύ είσι θκό μας πιδί! Τι ξένου μι λές; Θκό μας πιδί είσι!

                                                                                                            Ο Ζαλοβίτης.